казённы, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да казны (у 1 знач.); дзяржаўны.

Казённая маёмасць.

2. перан. Бюракратычны, фармальны (неадабр.).

Казённыя адносіны.

○

Казённая палата — губернская ўстанова па падатках у царскай Расіі.

Казённая частка (спец.) — задняя частка агнястрэльнай зброі, з якой яна зараджаецца.

|| наз. казённасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

possession [pəˈzeʃn] n.

1. fml вало́данне;

be in possession of smth. быць улада́льнікам чаго́-н.;

take/get possession of smth. набы́ць што-н.

2. pl. possessions маёмасць, ула́снасць

♦

possession is nine tenths of the law маёмасць дыкту́е зако́ны; улада́льнік на дзе́вяць дзяся́тых ма́е ра́цыю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ба́завы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да базы, належыць базе (у 3 знач.). Базавая маёмасць.

2. Прымацаваны да якой‑н. установы, прадпрыемства для пастаяннай дзейнасці. Базавая школа, лабараторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Расшышэ́ць ’разбагацець і заганарыцца’ (лаг., Гіл.), ратшышэ́ць ’распусціцца’ (віл., Нар. сл.), ’раздурэцца’ (леп., ЖНС). Няясна; параўн. шы́шланне ’маёмасць’ (Касп.), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

reclaim [rɪˈkleɪm] v. (from)

1. патрабава́ць наза́д;

reclaim lost property патрабава́ць наза́д стра́чаную маёмасць

2. асво́йваць; вярта́ць для ўжы́тку

3. утылізава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

goods [gʊdz] n. pl.

1. тава́р(ы);

consumer goods спажыве́цкія тава́ры

2. рухо́мая маёмасць

3. груз;

a goods train тава́рны цягні́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Besítztum

n -s, -tümer

1) маёмасць

2) маёнтак, улада́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Effékten

pl

1) рэ́чы, маёмасць

2) эк. кашто́ўнасці, фо́нды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

паадпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Адпісаць усім, многім. Паадпісваць пісьмы ўсім знаёмым.

2. Разм. Адпісаць, перадаць у спадчыну, карыстанне ўсё або частку чаго‑н. Паадпісваць сынам усю маёмасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

улада́рства, ‑а, н.

1. Вярхоўная ўлада, панаванне.

2. Нерухомая маёмасць, якой валодаюць як уласнасцю; уладанне (у 3 знач.). Пану Гюнтэру Ліндэ трэба было аб’ездзіць усе трыццаць гектараў свайго ўладарства. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)