пустасме́х, ‑а, м.

Пра чалавека, які можа лёгка, без прычыны рассмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скача́цца, ‑аецца; зак.

Зляпіцца, зрабіцца прадметам круглай формы. Галушка лёгка скачалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халаднало́мкасць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць матэрыялу лёгка ламацца пры нізкай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіграскапі́чны

(ад гігра- + гр. skopeo = гляджу)

здольны лёгка паглынаць вільгаць (напр. г-ая вата).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

wóhlfeil

a агульнадасту́пны, та́нны

◊ ~en Kaufs davónkommen* — лёгка вы́круціцца [адчапі́цца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

breakables

[ˈbreɪkəbəlz]

n., pl.

прадме́ты, які́я лёгка б’ю́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

fold in

лёгка ўмяша́ць лы́жкай (пе́ну, я́йка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

in a breeze

informal

лёгка, без нату́гі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

прылі́пчывы, ‑ая, ‑ае.

1. Які лёгка і добра прыліпае, прыстае. Прыліпчывая гразь. Прыліпчывая смала.

2. перан. Разм. Які лёгка перадаецца іншым; заразны. Прыліпчывая хвароба.

3. перан. Разм. Надакучлівы, назойлівы. Прыліпчывы чалавек. Прыліпчывы субяседнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wesoło

весела;

na wesoło — весела; лёгка; з гумарам; жартоўна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)