мы́шца, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Орган цела чалавека і жывёлы, здольны скарачацца і забяспечваць функцыю руху частак цела.

Сардэчная м.

|| прым. мы́шачны, -ая, -ае.

Мышачныя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спаку́слівы, -ая, -ае.

1. Здольны спакусіць (у 1 знач.); прынадны, прывабны, захапляльны.

С. пах суніц.

2. Які абуджае пачуццёвую цягу; сексуальны.

Спакуслівая дзяўчына.

|| наз. спаку́слівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Рука́ты ’рукасты’ (ТСБМ), ’здольны, майстэрскі’ (ТС), ’умелы’ (Сл. ПЗБ). Ад рука (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fissionable

[ˈfɪʃənəbəl]

adj.

распа́длівы, здо́льны да я́дзернага распа́ду

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пераня́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Здольны хутка ўспрыняць, засвоіць, пераняць што‑н. пачутае, убачанае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыцы́дны, ‑ая, ‑ае.

Здольны знішчаць бактэрыі. Бактэрыцыдныя сывараткі. Сырадой мае бактэрыцыдныя ўласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыццеўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які мае жыццёвую сілу; здольны перанесці неспрыяльныя ўмовы існавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукапаглына́льны, ‑ая, ‑ае.

Здольны паглынаць гукі, шумы, змяншаць іх сілу. Гукапаглынальны матэрыял.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбу́длівы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны хутка адказваць на ўздзеянне раздражняльнікаў. Узбудлівыя тканкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мабі́льны ’здольны хутка перамяшчацца’ (ТСБМ). З рус. мобильный < фр. mobile < лац. mobilis ’рухомы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)