захо́ўваць несов.

1. в разн. знач. сохраня́ть, сберега́ть;

2. (прятать) запря́тывать, упря́тывать;

3. (порядок, закон) соблюда́ть;

1-3 см. захава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адмяні́ць, адмяня́ць aufheben* vt, ábschaffen vt; ábsagen vt (мерапрыемства і г. д) áußer Kraft sétzen (закон); widerrúfen* vt (загад)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

канстыту́цыя, ‑і, ж.

1. Асноўны закон дзяржавы, які мае вышэйшую юрыдычную сілу і вызначае грамадою дзяржаўны лад, выбарчую сістэму, прынцыпы арганізацыі і дзейнасці дзяржаўных органаў і асноўныя правы і абавязкі грамадзян. Канстытуцыя СССР. Манархічная канстытуцыя.

2. Будова арганізма, склад цела. Канстытуцыя чалавека. Канстытуцыя жывёлы.

[Ад лац. constitutio — будова; ўстанаўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inoperative

[ɪˈnɑ:pərətɪv]

adj.

1) нядзе́йны

2) Law які́ ня ма́е сі́лы (пра зако́н, дакумэ́нт)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

retrospective

[,retrəˈspektɪv]

adj.

зьве́рнуты да міну́лага, рэтраспэкты́ўны; які́ ма́е зваро́тную сі́лу (пра зако́н, пастано́ву)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

przestąpić

зак.

1. пераступіць;

2. перан. парушыць;

przestąpić prawo — парушыць закон

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pogwałcić

зак. парушыць;

pogwałcić prawo — парушыць закон;

pogwałcić terytorium — парушыць мяжу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

асно́ўны

I основно́й; основополага́ющий, основополо́жный; перви́чный, стержнево́й; центра́льный;

а. зако́н — основно́й зако́н;

~ныя пры́нцыпы — основны́е (основополо́жные) при́нципы;

~ныя адзна́кі — основны́е при́знаки;

○ а. капіта́л — основно́й (перви́чный) капита́л;

◊ у ~ным — в основно́м

II хим. осно́вный;

а. во́кісел — осно́вная о́кись

III текст. осно́вный;

~ныя ні́ткі — осно́вные ни́тки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

гастрано́м

(фр. gastronome, ад гр. gaster, -tros = страўнік + nomos = закон)

1) прадуктовы магазін;

2) тое, што і гурман.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фу́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. З’ява, якая залежыць ад іншай і змяняецца па меры змянення іншай з’явы.

2. У матэматыцы: закон, паводле якога кожнаму элементу аднаго мноства ставіцца ў адпаведнасць некаторы элемент іншага мноства.

Лінейная ф.

Трыганаметрычная ф.

3. Работа, спецыфічная дзейнасць, што выконваецца органам, арганізмам і пад.

Ф. залоз.

4. Роля, значэнне, назначэнне чаго-н.

Функцыі крэдыту.

5. Абавязак, кола дзейнасці.

Службовыя функцыі.

Функцыі прафкама.

|| прым. функцыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)