гаспады́ня ж.

1. в разн. знач. хозя́йка; (собственница — ещё) владе́лица;

г. до́ма — хозя́йка до́ма;

г. кватэ́ры — хозя́йка кварти́ры, квартирохозя́йка;

ашча́дная г. — бережли́вая хозя́йка;

2. разг. (женщина, готовящая пищу) стряпу́ха;

○ ха́тняя г. — дома́шняя хозя́йка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заспе́ць сов., разг.

1. (найти кого-л. где-л., за чем-л.) заста́ть;

я не заспе́ў гасце́й до́ма — я не заста́л госте́й до́ма;

2. (внезапно захватить) засти́чь, засти́гнуть;

з. зло́дзея — засти́чь (засти́гнуть) во́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hyś :

ma hysia разм. у яго не ўсе дома

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ачарсцве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зрабіцца чэрствым; падсохнуць. Ад ветру і сонца ачарсцвела шаша, запахлі лісцем дрэвы-прысады. Пташнікаў.

2. перан. Страціць чуласць, спагадлівасць; стаць бяздушным. Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hócken

vi сядзе́ць на ку́кішках

zu Háuse ~ — разм. сядзе́ць до́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пазабыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Забыць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазабываць кнігі дома. Пазабываць знаёмых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парабкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак.

Разм. Працаваць, быць парабкам. Дома [Клеманс] ніколі не жыў, усё парабкаваў у маёнтках. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шашы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Ігрок у шашкі. Усіх шашыстаў дзіцячага дома выклікаў на спаборніцтва Вора Клябанаў. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ле́пты, ст.-бел. лепъты, липты ’прыбудоўка да дома’ (з XVI ст.), як і ст.-польск. lepty, lipty, запазычаны са ст.-літ. lieptai, liptai ’лесвіца, сходы на другі паверх’ (Лаўчутэ, Liet. term., 151).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сво́йскі, -ая, -ае.

1. Не дзікі, выгадаваны чалавекам (пра жывёл, птушак).

С. конь.

Свойскія качкі.

2. Спакойны, не брыклівы.

Свойскае жарабя.

Свойскія ласяняты.

3. Не куплёны, выраблены дома, прыгатаваны ў хатніх умовах.

Свойскай работы ніткі.

4. Пра чалавека: які спагадліва, па-таварыску адносіцца да людзей (разм.).

С. сусед.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)