блака́да

(англ. blockade)

1) акружэнне войск праціўніка (горада, крэпасці) для знішчэння ці паланення;

2) перан. сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на ізаляцыю якой-н. дзяржавы, каб прымусіць яе выканаць пэўныя ўмовы, патрабаванні (напр. эканамічная б.);

3) выключэнне функцыі якога-н. органа або сістэмы ў арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

abort

[əˈbɔrt]

1.

v.i.

1) неданасі́ць, спарані́ць; скі́нуць (пра жывёліну)

2) Biol. спыні́цца ў разьвіцьці́; зані́кнуць

3) сарва́цца, ня ўда́цца

2.

v.t.

1) зрабі́ць або́рт, спаро́н

2) ня вы́канаць зада́ньня; не даве́сьці да канца́ (до́сьлед, зада́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odbębnić

зак.

1. адбарабаніць; выканаць на барабане;

2. перан. разм. адбубніць; адрабіцца; зрабіць абы з рук

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак.

1. Праехаць наўскач дзе‑н., куды‑н. міма каго‑, чаго‑н. Праскакалі коннікі.

2. Перамясціцца скачкамі. Праскакаць на адной назе. □ Вось з галінкі на галінку, абломліваючы сухое сучча, праскакала шустрая вавёрка. Гурскі.

3. што. Разм. Выканаць які‑н. танец; станцаваць.

4. што і без дап. Скакаць некаторы час. Дзеці праскакалі ўвесь дзень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абману́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

1. Наўмысна сказаць каму‑н. няпраўду; схлусіць. // Увесці ў зман непраўдзівымі адносінамі. [Лаяна] не маглі абмануць ліслівыя позіркі, кампліменты яўных падлізаў, робленыя ўсмешкі падхалімаў. Лынькоў.

2. Нядобрасумленна аднесціся да каго‑н.; ашукаць. Абмануць пакупніка.

3. Не апраўдаць чыіх‑н. спадзяванняў, надзей. // Не выканаць дадзеных абяцанняў; не спраўдзіць, падвесці; спакусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрасі́ць, -рашу́, -ро́сіш, -ро́сіць; -ро́шаны; зак.

1. каго. Папрасіць прыйсці.

З. у госці.

З. на пасяджэнне.

2. каго. Прапанаваць выканаць якую-н. работу, даручэнне.

З. на працу ў аддзел.

З. кансультанта.

3. што. Назваць высокую цану за што-н.

З. за тавар вельмі дорага.

◊

Сардэчна запрашаем — ветлівае запрашэнне.

|| незак. запраша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 2 знач.), запра́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 3 знач.) і запро́шваць, -аю, -аеш, -ае (да 3 знач.).

|| наз. запрашэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

блака́да

(англ. blockade)

1) акружэнне войск праціўніка (горада, крэпасці) для знішчэння ці паланення;

2) эканамічная і фінансавая ізаляцыя якой-н. дзяржавы, каб прымусіць яе выканаць пэўныя ўмовы, патрабаванні;

3) выключэнне функцыі якога-н. органа або сістэмы ў арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

працэ́нт м., в разн. знач. проце́нт;

пра́віла ~таў — мат. пра́вило проце́нтов;

вы́канаць план на сто ~таў — вы́полнить план на сто проце́нтов;

п. прыбы́ткаў — проце́нт при́былей;

◊ на (усе) сто ~таў — на (все) сто проце́нтов

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разыгра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Іграючы сумесна, выканаць (музычны твор, тэатральную п’есу). Разыграць квартэт. Разыграць спектакль. // У каманднай гульні выканаць якую‑н. камбінацыю. Разыграць мяч.

2. Давесці якую‑н. гульню да канца, прымяняючы тыя або іншыя спосабы, хады і камбінацыі. Разыграць сіцыліянскую абарону.

3. Прысудзіць або размеркаваць шляхам латарэі, жэрабя і пад. Як падраслі .. [дзедавы] сыны, ён чатыры дзесяціны зямлі пароўну падзяліў на трох сыноў, а будынкі разыграў, хто які выцягне. Кавалёў.

4. Прадставіць што‑н. як рэальнае; састроіць з сябе каго‑, што‑н. — Ён нічога пра ўцёкі не гаварыў! — разыграў шчырую нявіннасць брат і нават узняў плечы: — Я сам здзівіўся, калі яго не стала! Карпюк. Сальнікава ўдала разыграла ролю стомленай, няшчаснай жанчыны. Пятніцкі.

5. Разм. Паставіць у недарэчнае становішча шляхам падману; абдурыць. — Можа, разыграў хто Васількова, падрабіўшы дырэктарскі голас? Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

соверши́ть сов.

1. (сделать) зрабі́ць, учыні́ць; (о чём-л. дурном) натвары́ць; (произвести) праве́сці; (осуществить) здзе́йсніць, ажыццяві́ць; (исполнить) вы́канаць; (свершить) здзе́йсніць;

соверши́ть по́двиг здзе́йсніць по́дзвіг;

соверши́ть перелёт зрабі́ць пералёт;

соверши́ть оши́бку зрабі́ць памы́лку;

соверши́ть покуше́ние зрабі́ць зама́х;

соверши́ть преступле́ние зрабі́ць (учыні́ць) злачы́нства;

заду́манное на́до соверши́ть заду́манае трэ́ба здзе́йсніць (ажыццяві́ць, вы́канаць);

2. (условие, сделку и т. п.) учыні́ць, заключы́ць; афо́рміць;

3. (обряд) спра́віць; зрабі́ць; (богослужение) адпра́віць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)