Verbum

соверши́ть сов.

1. (сделать) зрабі́ць, учыні́ць; (о чём-л. дурном) натвары́ць; (произвести) праве́сці; (осуществить) здзе́йсніць, ажыццяві́ць; (исполнить) вы́канаць; (свершить) здзе́йсніць;

соверши́ть по́двиг здзе́йсніць по́дзвіг;

соверши́ть перелёт зрабі́ць пералёт;

соверши́ть оши́бку зрабі́ць памы́лку;

соверши́ть покуше́ние зрабі́ць зама́х;

соверши́ть преступле́ние зрабі́ць (учыні́ць) злачы́нства;

заду́манное на́до соверши́ть заду́манае трэ́ба здзе́йсніць (ажыццяві́ць, вы́канаць);

2. (условие, сделку и т. п.) учыні́ць, заключы́ць; афо́рміць;

3. (обряд) спра́віць; зрабі́ць; (богослужение) адпра́віць;