secret1 [ˈsi:krət] n.
1. сакрэ́т, та́йна;
be in the secret ве́даць та́йну;
make a secret of smth. уто́йваць, скрыва́ць што-н.
2. зага́дка, таямні́ца;
secrets of the past таямні́цы міну́лага
♦ in secret патае́мна
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
autopsja
autopsj|a
ж. агляд; анатаміраванне;
znać co z ~i — ведаць што з досведу (па вопыце)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
партыза́нства, ‑а, н.
Разм.
1. Дзейнасць партызана, партызан. Дзед Талаш любіць успамінаць сваё партызанства. Колас. — І Апанаса хацелі тады зняць, дык не, заступіліся, партызанства ўлічылі. Скрыпка.
2. перан. Тое, што і партызаншчына (у 2 знач.). Не скажу, што мы ўсе не хацелі многа ведаць, але ў нас гэта выходзіла неяк бязладна, з нейкім бунтам і партызанствам. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пашлёпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм.
1. каго. Шлёпаць некаторы час; шлёпнуць некалькі разоў. Сцёпка замяўся, а стрэлачнік атакаваў яго яшчэ больш энергічна.., а потым пашлёпаў Сцёпку па плячы і сказаў: — Трэба, брат, многа павучыцца, каб ведаць маленькае. Колас.
2. Пайсці шлёпаючы. Мар’яна адчыніла вароты, каровы ўвайшлі ў двор, Зміцер босымі нагамі пашлёпаў за імі. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыты́м, злучнік далучальны (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі і, ды, а).
Да таго ж, акрамя таго. Так у Малінаўцы з’явіўся новы гаспадар, і прытым не абы-які. Чарнышэвіч. [Валодзя:] — Ведаць .. [Кастуся] я ведаю, але думаю, што вопыту ў яго мала. [Максім:] — У Андрэя вопыту не больш, прытым і характарам ён мяккаваты. Машара. Гэта быў стрыманы і дакладны, прытым нешматслоўны субяседнік. В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
acceptation
[,æksepˈteɪʃən]
n.
1) агу́льнапрыня́тае зна́чаньне, ужыва́ньне
it is more important to know the acceptation of a word than its derivation — Важне́й ве́даць зна́чаньне сло́ва, як яго́нае пахо́джаньне
2) ухвале́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Рухо́мы ’здольны рухацца; які можна перамяшчаць’ (ТСБМ, Нас.), рухо́мый ’тс’ (Бяльк.), рухо́му ’жвавы, дзелавы’ (ТС), сюды ж рухо́масць ’уласцівасць і стан рухомага’, ’рухомая маёмасць’ (ТСБМ). Польск. ruchomy ’які можа рухацца; перамяшчальны’. Прасл. *ruxomъ — дзеепрыметнік залежнага стану цяперашняга часу ад незахаванага прасл. *rusti ’рыць, капаць, пераварочваць (зямлю)’, ’перамяшчаць’ (гл. рушыць), утвораны як вядомы ад ведаць (Борысь, 526; Фурлан, Бязлай, 3, 205).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Свядо́масць ‘успрыманне і разуменне чалавекам рэчаіснасці’ (ТСБМ, Гарэц., Ласт.), ст.-бел. сведомость ‘майстэрства, умельства’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычанне з польск. świadomość, аб чым сведчыць фанетыка кораня, што ўзыходзіць да ‑věd‑ (гл. ведаць). Аб польскім слове гл. Брукнер, 535; Борысь, 621. Інакш Крамко (Гіст. мовы, 2, 149), які лічыць слова неалагізмам пачатку XX ст., утвораным ад свядомы (гл.) з суф. ‑асць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзець сов., разг. дева́ть, деть; (затерять — ещё) задева́ть, подева́ть;
дзе ты дзеў маю́ кні́гу? — куда́ ты дева́л (дел, задева́л, подева́л) мою́ кни́гу?;
◊ няма́ куды́ дз. гро́шы — не́куда деть (дева́ть) де́ньги;
не ве́даць, куды́ во́чы дз. — не знать, куда́ глаза́ деть;
гэ́тага ніку́ды не дзе́неш — э́того никуда́ не де́нешь;
не ве́даць, куды́ ру́кі дз. — не знать, куда́ ру́ки деть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
грунто́ўна прысл gründlich, von Grund aus;
ве́даць што-н грунто́ўна etw. grüdlich kénnen*; etw. aus dem Efféff verstéhen* (разм);
2. (парадкам, досыць, дастаткова, як належыць) tüchtig, gehörig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)