Verbum

праві́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (кніжн.).

Асоба, якая правіць краінай, дзяржавай.

|| ж. праві́цельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. праві́цельскі, -ая, -ае.

прататы́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Першапачатковы ўзор, правобраз, пераважна сапраўдная асоба як крыніца для стварэння літаратурнага вобраза, героя.

П. дзеда Талаша.

ра́джа, -ы, мн. -ы, -аў і раджа́, -ы́, мн. -ы́, -э́й, м.

Княжацкі тытул у Індыі, а таксама асоба, якая яго мае.

рэспандэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (афіц.).

Асоба, якая адказвае на пытанні анкеты або дае інтэрв’ю.

|| прым. рэспандэ́нцкі, -ая, -ае.

стоўп, стаўпа́, мн. стаўпы́, стаўпо́ў, м.

1. Вежа або калона (спец.).

Александрыйскі с.

2. перан. Выдатны дзеяч, важная службовая асоба.

Стаўпы грамадства.

сумяшча́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Службовая асоба, якая працуе па сумяшчальніцтве.

|| ж. сумяшча́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сумяшча́льніцкі, -ая, -ае.

сябро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, мн. -і, -ро́вак, ж.

1. Асоба жаночага полу, якая сябруе з кім-н.

2. Пра каханую жанчыну.

халі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тытул вярхоўнага правіцеля ў мусульман, а таксама асоба, якая мае гэты тытул.

|| прым. халі́фскі, -ая, -ае.

эміса́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Асоба, якую неафіцыйна пасылаюць з сакрэтным палітычным даручэннем у іншую краіну.

|| прым. эміса́рскі, -ая, -ае.