рэ́гбі

(англ. rugby, ад Rugby = назва горада ў Англіі)

спартыўная камандная гульня накшталт футбола, у час якой дазваляецца браць мяч рукамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

селагіне́ла

(н.-лац. selaginella, ад лац. selago = назва расліны)

травяністая расліна класа плывунападобных з чатырохрадна размешчаным лісцем, пашыраная пераважна ў тропіках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сенберна́р

(фр. Saint-Bernard = назва манастыра ў Альпах)

парода вялікіх дужых, пераважна даўгашэрсных сабак, якія ў асноўным выкарыстоўваюцца як вартавыя сабакі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сімента́лы

(ням. Simmental = назва ракі ў Швейцарыі)

парода выведзенай у Швейцарыі буйной рагатай жывёлы, якая вызначаецца высокімі малочнымі і мяснымі якасцямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

табары́ты

(ад чэш. Tabor = назва чэш. горада)

прыхільнікі рэвалюцыйнага напрамку ў антыфеадальным нацыянальным руху чэшскага народа 15 ст.; удзельнікі гусіцкіх войнаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тарантэ́ла

(іт. tarantella, ад Taranto = назва горада)

італьянскі народны танец, які выконваецца ў хуткім тэмпе, а таксама музыка да гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трэмалі́т

(ад ням. Tremola = назва даліны ў Швейцарыі)

мінерал класа сілікатаў белага або шаравата-белага колеру; выкарыстоўваецца пераважна ў хімічнай прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

турынгі́т

(ад ням. Thüringen = назва правінцыі ў Германіі)

мінерал групы хларыдаў падкласа лістовых сілікатаў зеленаватага колеру, складаны алюмасілікат жалеза і алюмінію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шампа́нь

(фр. champagne, ад Champagne = назва правінцыі ў Францыі)

парода трусоў, выведзеная ў Індыі і ўдасканаленая ў Францыі, у правінцыі Шампань.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эалі́т

(ад эа- + -літ)

1) устарэлая назва эпохі каменнага веку (палеаліту);

2) камень з вострымі краямі, падобны на штучна апрацаваны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)