асае́д, ‑а, Мдзе, м.

Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна насякомымі, у прыватнасці восамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго.

Разм. Водзячы за сабой, прымусіць усіх, многіх пабываць дзе‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вадагрэ́йня, ‑і, ж.

Разм.

1. Памяшканне, дзе грэецца або кіпяціцца вада.

2. Тое, што і вадагрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбі́д, ‑у, Мдзе, м.

Злучэнне металу і некаторых металоідаў з вугляродам. Карбід жалеза. Карбід кальцыю.

[Ад лац. carbo — вугаль і грэч. eidos — від.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касмадро́м, ‑а, м.

Тэрыторыя з комплексам спецыяльных збудаванняў, дзе адбываецца зборка, падрыхтоўка і запуск касмічных ракет.

[Ад грэч. kósmos — Сусвет і drómos — месца для бегу, бег.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кветкае́д, ‑а, Мдзе, м.

Спец. Жук, лічыцца якога харчуецца бутонамі і кветкамі раслін. Яблыневы кветкаед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавалерга́рд, ‑а, Мдзе, м.

У царскай арміі — салдат або афіцэр асобага палка гвардзейскай цяжкай кавалерыі.

[Ад фр. cavalier — коннік і garde — варта, ахова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казлабаро́д, ‑у, Мдзе, м.

Двух- або шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных пераважна з жоўтымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўталі́сты, ‑ая, ‑ае.

З жоўтым лісцем. Толькі захісталіся верхавінкі жаўталістых бярозак там, дзе прабеглі хлапчукі. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забарыкадава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

Схавацца дзе‑н., закрыўшы доступ да сябе барыкадай. Забарыкадавацца ў доме.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)