прымірэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто імкнецца прымірыць, згладзіць класавыя супярэчнасці; прыхільнік прымірэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяю́н, пеюна, м.

Разм. Той, хто вельмі любіць пець, многа спявае; пявун.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

руцінёр, ‑а, м.

Той, хто схільны да руціны, пазбаўлены пачуцця новага; кансерватар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае рыс; спецыяліст па рысаводству.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэваншы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Той, хто імкнецца ўзяць рэванш; прыхільнік рэваншызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саву́чань, ‑чня, м.

Той, хто вучыцца або вучыўся разам з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саўлада́льнік, ‑а, м.

Той, хто сумесна з кім‑н. валодае чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́л-зго́днік, ‑а, м.

Той, хто праводзіць палітыку згодніцтва з класавым ворагам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрашчэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто павярхоўна падыходзіць да вырашэння складаных задач, пытанняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фланёр, ‑а, м.

Разм. Той, хто фланіруе; хто не працуе, пазбягае работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)