прыле́гчы (да чаго і без дап.) сов., в разн. знач. приле́чь;

п. адпачы́ць — приле́чь отдохну́ть;

трава́ ~лягла́ да зямлі́ — трава́ прилегла́ к земле́;

суке́нка до́бра ~лягла́ да фігу́ры — пла́тье хорошо́ прилегло́ к фигу́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аслі́злы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты сліззю, граззю; коўзкі. Іліко шараваў аслізлыя бочкі, тужыў і зрэдку плакаў. Самуйлёнак. Трава была мокрая, аслізлая. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ннік, ‑а, м.

Шматгадовая кармавая трава з вялікімі, падобнымі на мяцёлкі суквеццямі, якая расце каля вады і ў нізінах, багатых вільгаццю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

herbage

[ˈɜ:rbɪdʒ]

n.

1) зёлкі coll.

2) трава́ f.

3) зялёнае лі́сьце і сьцёблы расьлі́наў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

батанізі́рка

(ад ням. botanisieren = збіраць расліны, ад гр. botane = трава)

спецыяльная каробка для раслін, якія збіраюць у час батанічных экскурсій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дрыя́да

(гр. dryas, -ados)

1) паводле старажытнагрэчаскай міфалогіі, лясная німфа, заступніца дрэў;

2) вечназялёная тундравая расліна сям. ружавых; курапатчына трава.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бучне́ць, ‑ее; незак.

Рабіцца бучным. У даліне бушавала яблыневая квецень, бучнела трава, расцвіталі краскі, звінелі халодныя і празрыстыя ручаі ў траве. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кашаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад выкасіць.

2. у знач. прым. На якім скошана трава і пад. Выкашаная лапіна сенажаці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Стаць мокрым; змокнуць. Трава была росная, халодная. Паўзучы па ёй, я вымачыўся па самыя вушы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́праць, ‑прае; зак.

Загінуць ад недахопу паветра (пра пасевы). Сёлетняй вясною да каліва выпрала жыта, і цяпер там адрасла добрая трава. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)