абапе́рці і апе́рці, -пру́, -прэ́ш. -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; абапёр, -пе́рла; абапры́; абапёрты; зак., што.

Паставіць, прыставіць, упіраючы ў што-н., каб надаць чаму-н. большую ўстойлівасць.

А. локці аб стол.

|| незак. абапіра́ць і апіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

patt

a шахм. пат

~ máchen — паста́віць пат

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.

Паставіць кляймо на пэўных прадметах, групе прадметаў; заклеймаваць. Адклеймаваць лес. Адклеймаваць жывёлу на забой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перанумарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

1. Паставіць другі, новы нумар, панумараваць нанава, іначай.

2. Панумараваць усё, многае. Перанумараваць старонкі рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праштампава́ць, ‑пую, ‑пуеш, ‑пуе; зак., што.

1. Паставіць штамп на чым‑н. Праштампаваць пісьмы.

2. і без дап. Штампаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праштэмпелява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

1. Паставіць штэмпель. Праштэмпеляваць пісьмо.

2. і без дап. Штэмпеляваць некаторы час. Праштэмпеляваў больш гадзіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́за, -ы, мн. -ы, віз, ж.

1. Паметка службовай асобы на дакуменце.

Паставіць сваю візу.

2. Дазвол на ўезд у краіну, выезд ці праезд цераз яе, а таксама паметка ў пашпарце ў знак такога дазволу.

|| прым. ві́завы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

акцэнтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

1. Паставіць (ставіць) акцэнт (у 1 знач.) на чым-н. (спец.).

2. перан. Вылучыць (вылучаць), падкрэсліць (падкрэсліваць) якую-н. думку ў выказванні (кніжн.).

А. увагу на больш важным, істотным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

па́рус, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Умацаваны на мачце вялікі кавалак моцнай тканіны, якая надзімаецца ветрам і прыводзіць у рух судна.

Ісці на ўсіх парусах.

Падняць парусы (паставіць і разгарнуць парусы на судне).

|| прым. па́русны, -ая, -ае.

П. спорт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уні́зіць, -іжу, -ізіш, -ізіць; -іжаны; зак., каго (што).

Паставіць каго-н. у прыніжальнае становішча; зняважыць.

У. падначаленага.

|| незак. уніжа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. уні́зіцца, -іжуся, -ізішся, -ізіцца.

У. да абману; незак. уніжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. уніжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)