Лугаві́на ’невялікі луг, палоска лугу сярод ніў’, ’сенажаць’ (полац., Нар. лекс.; слаўг., Яшк.), гарад.луговіна ’тс’ (Сл. ПЗБ). Да луг1 (гл.). Паводле Слаўскага (5, 301), усх.-слав.лугаві́на, луго́вина і лугови́на ўзыходзяць да прасл.lǫgovina < lǫgъ, а польск.ługowina ’балота, дрыгва’ — да прасл.lugovina < lugъ (гл. луг2).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́мень ’прамень, вузкая светавая паласа’ (ТСБМ, Сцяшк.; воран., Сл. ПЗБ), ’вясёлка’ (глыб., ДАБМ, камент., 901). Запазычанне з польск.promień ’палоска святла’ (Стан., Зб. тв., 1, 32); мяркуецца, што ўсходнеславянская форма захавалася ва ўкр.по́ромінь ’тс’, што да прасл.*pormy ад *perti, гл. пе́рыць ’біць’ (ЕСУМ, 4, 452). Гл. прамень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
жылкаж.
1.разм. (крывяносны сасуд) Blútäderchen n -s, -;
2.бат.Áder f -, -n, Bláttader f Bláttrippe f -, -n;
3. (палоска ў горнай пародзе) Áder f -, -n;
4.перан. (здольнасць, схільнасць) Ader f -, -n;
паэты́чная жылка díchterische Áder
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адсяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1.Незак.да адсячы (у 1 знач.), адсекчы.
2. Аддзяляць чым‑н. (рыскай, палоскай і пад.) частку чаго‑н. Верх высокай тэлемачты адсякала ў небе барвовая палоска.Пташнікаў.//Спец. Аддзяляць частку геаметрычнай плоскасці, адрэзка прамой.
3. Пазбавіць магчымасці рухацца ў пэўным напрамку. На захад, адсякаючы адыход у Турэц, імчаліся коннікі.Брыль.
4.Незак.да адсячы, адсекчы (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
што́-нішто́, чаго-нічаго, чаму-нічаму, што-нішто, чым-нічым, аб чым-нічым, займ.неазначальны.
Разм. Нешта, сёе-тое. — Сустракаюся з людзьмі, якія, я так лічу, што-нішто ды разумеюць і ў тваіх аўтаматах.Шамякін.Людзі прыслухоўваліся і, відаць, што-нішто ўхапілі з нашай размовы.Асіпенка.Які ён ні ёсць конік, а свой, і палоска свая; дасі ім — і яны што-нішто дадуць табе!Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fillet
[ˈfɪlɪt]1.
n.
1) сту́жка f., ву́зкая павя́зка на галаву́
2) ву́зкая пало́ска з мэта́лу ці і́ншага матэрыя́лу
3) філе́, indecl., n. (ры́бнае, мясно́е)
2.
v.t.
1) завя́зваць на галаву́ павя́зку
2) рабі́ць філе́ з ры́бы, мя́са
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ра́мец ’неахайны, брудны чалавек’ (свісл., Сл. рэг. лекс.). Відаць, звязана з раму́лле (гл.), укр.рамʼя́ ’лахманы, рыззё’, рус.ремьё ’тс’, якія Бадуэн дэ Куртэнэ (Даль₃, 1677) збліжаў з реме́нь, гл. раме́нь/рэ́мень (Фасмер, 3, 469). Куркіна (Этимология–1997–1999, 85) рэканструюе значэнне ’вузкая палоска’, што да зыходнага ’рваць, драць’. Тады асноўнае значэнне — ’абарванец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
stripe
[straɪp]
n.
1) па́сак -ка m., пало́ска, паласа́f.
A tiger has stripes — Ты́гар ма́е шку́ру ў пало́скі
2) ткані́на ў па́скі
3) Figur. гату́нак -ку m.; тып -у m.
of quite a different stripe — зусі́м і́ншага гату́нку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
рэ́зка
1. Вузкая палоска лугу, поля (Бял.Матэр.).
2. Мера зямлі каля 10 дзесяцін (Стол.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
перамы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
1. Вузкая палоска зямлі паміж суседнімі воднымі масівамі, паглыбленнямі і пад. Капаць канаву з перамычкамі. □ Нарач аддзяляецца ад суседняга возера Мястра вузкай перамычкай з пралівам.«Беларусь».
2. Часовая плаціна, гаць. Перакрыць раку перамычкай. □ Калі канал будзе гатоў, перамычку ўзарвуць, і воды .. хлынуць па каналу.Дуброўскі.
3.Спец. Праваднік, які злучае два электрычныя ланцугі.
4.Спец. Аконнае або дзвярное перакрыцце.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)