мудрыкі, ‑аў; адз. няма.

Хітрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доступ назоўнік | мужчынскі род

  1. Праход, магчымасць пранікнення куды-н.

    • Няма доступу да крэпасці.
    • Д. свежага паветра ў памяшканне.

  2. Дазвол на наведванне з якой-н. мэтай.

    • Д. наведвальнікаў у бальніцу.
    • Д. у архіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пажывіцца дзеяслоў | размоўнае | закончанае трыванне

  1. Знайсці для сябе якую-н. ежу, пажыву.

    • Няма дзе курам п.

  2. чым. Узяць для сябе што-н. чужое, атрымаць якую-н. карысць з чужога.

    • П. чужым дабром.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

unmatched [ˌʌnˈmætʃt] adj. які́ не ма́е сабе́ ро́ўнага, непараўна́льны;

He remains unmatched. Яму няма роўных.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грош назоўнік | мужчынскі род

  1. Даўнейшая медная двухкапеечная манета, пазней паўкапеечная.

    • Хай грошай ні гроша, абы слава хароша (прыказка).
    • Ні гроша няма (зусім няма грошай).
    • Гроша ломанага не варты (нікуды не прыгодны, нічога не варты).
    • Ні ў г. не ставіць каго-, што-н. (зусім не цаніць, не лічыцца з кім-, чым-н.).

  2. Сучасная разменная манета ў Польшчы, роўная ​1⁄100 злотага, і ў Аўстрыі, роўная ​1⁄100 шылінга.

Уваткнуць (уставіць) свае тры грошы (размоўнае неадабральнае) — сказаць неўпапад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

посніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да поснік.

2. Разм. Нішчымніца. — Няма, дачушка, Падласкі, няма і малачка. Посніца цяпер будзе ў нас. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жылкі, ‑лак; адз. няма.

Сорт тытуню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пампасы, ‑аў; адз. няма.

Паўднёваамерыканскія стэпы.

[Ісп. pampas (мн. ад pampa).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сухафрукты, ‑аў; адз. няма.

Сушаныя фрукты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сумаваць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Знаходзіцца ў стане суму.

    • Недзе далёка сумуе гаротная матка.

  2. па кім-чым. Адчуваць душэўны неспакой; журыцца, тужыць.

    • С. па сыне.
    • С. па рабоце.
    • Летам у вёсцы с. няма калі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)