ца́цка, -і, ДМ -ццы, мн. -і, -цак, ж.
1. Прадмет, прызначаны для гульні, аздобы, упрыгожання.
Магазін дзіцячых цацак.
Ёлачныя цацкі.
2. Што-н. вельмі прыгожае, цікава аздобленае.
Не кватэра, а ц.
3. перан. Той, кім распараджаюцца па ўласным жаданні, хто служыць каму-н. для пацех.
Быць цацкай у чужых руках.
4. Пра тое, што з’яўляецца прадметам клопату, непрыемнасці (разм.).
Параніў руку — зрабіў сабе цацку.
|| памянш.-ласк. ца́цачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. ца́цачны, -ая, -ае.
Ц. магазін.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
habitation
[,hæbɪˈteɪʃən]
n.
1) жыльлё, жытло́ n., кватэ́ра f.
2) жыльлё, жытло́, пражыва́ньне n.
is this house fit for habitation? — Ці гэ́ты дом прыго́дны для жыльля́?
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
гало́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Самы важны, асноўны, найбольш істотны. Галоўны герой твора. □ Бязмежная адданасць справе і скромнасць шчырага працаўніка — вось дзве галоўныя рысы характару пагранічніка. Брыль. Бумажкоў, галоўны арганізатар атрада, быў і яго камандзірам. Чорны. // у знач. наз. гало́ўнае, ‑ага, н. Янка Купала перадаў галоўнае — сатырычна-маралістычны пафас байкі. Палітыка. // у знач. пабочн. Самае асноўнае, істотна важнае. Многа думаў.. Сцёпка, і надумаўся ён за навуку сур’ёзна ўзяцца. Але як? Часу няма і, самае галоўнае, — няма кніжак. Колас. // Цэнтральны, самы значны, самы вялікі (пра вуліцу, магістраль і пад.). Галоўная вуліца. □ Уздыхнуў паравоз парай і без гудкоў, без свісткоў выбраўся на галоўны пуць. Лынькоў.
2. Які ўзначальвае каго‑, што‑н., старшы па службе. Галоўны інжынер. Галоўны канструктар. Галоўны урач.
•••
Галоўная кватэра гл. кватэра.
Галоўная кніга гл. кніга.
Галоўны сказ гл. сказ.
Галоўны член сказа гл. член.
Галоўным чынам гл. чын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кааператы́ўны genóssenschaftlich; genóssenschafts¦eigen (які належыць да кааперацыі);
кааператы́ўныя арганіза́цыі Genóssenschaften pl;
кааператы́ўны пай Genóssenschaftsanteil m -(e)s, -e;
кааператы́ўны га́ндаль genóssenschaftlicher Hándel;
кааператы́ўная кватэ́ра Genóssenschaftswohnung f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мемарыя́льны мемориа́льный;
~ная до́шка — мемориа́льная доска́;
м. ко́мплекс «Хаты́нь» — мемориа́льный ко́мплекс «Хаты́нь»;
~ная кватэ́ра-музе́й сям’і́ Улья́навых — мемориа́льная кварти́ра-музе́й семьи́ Улья́новых;
м. музе́й Л.М.Талсто́га — мемориа́льный музе́й Л.Н.Толсто́го
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
газ¹, -у, мн. га́зы, -аў, м.
1. Рэчыва, малекулы якога не звязаны паміж сабой і якое здольна распаўсюджвацца па ўсёй даступнай яму прасторы, раўнамерна яе запаўняючы.
Кісларод — гэта г.
2. Газападобнае паліва, а таксама абагравальныя, асвятляльныя прыборы, якія працуюць на такім паліве.
Кватэра з газам.
Выключыць г.
3. мн. Газападобныя страўнікавыя выдзяленні.
4. звычайна мн. Баявыя атрутныя газападобныя рэчывы.
◊
Даць газ(у) (разм.) — паскорыць рух, павялічыць паступленне гаручага.
На поўным газе — на самай вялікай скорасці.
|| прым. га́завы, -ая, -ае (да 1, 2 і 4 знач.).
Газавая пліта.
Газавая атака (з прымяненнем атрутных газаў). Г. рухавік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
удо́бство ср. зру́чнасць, -ці ж., ёмкасць, -ці ж.; (благоустроенность) выго́да, -ды ж., выго́днасць, -ці ж.;
удо́бство возду́шных сообще́ний выго́днасць (зру́чнасць) паве́траных зно́сін;
кварти́ра с удо́бствами кватэ́ра з выго́дамі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
атрыма́цца, ‑аецца; зак.
1. Выйсці, удацца, аказацца якім‑н. (у выніку якога‑н. дзеяння). Новая кватэра атрымалася даволі ўтульная. Шахавец. Жарту не атрымалася, атрымалася голая, суровая праўда. Васілевіч. // Разм. Стаць, зрабіцца кім‑н. З яго атрымаецца добры доктар.
2. Здарыцца, адбыцца як вынік чаго‑н. Як цікава атрымалася тады, у дзень.. першай, сустрэчы з Андрэем. Васілевіч. Ды толькі канфуз атрымаўся з пуцёўкаю — Не ў той, заблудзіўшы, ён [лектар] трапіў калгас. Непачаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
столI в разн. знач. стол, род. стала́ м.;
пи́сьменный стол пісьмо́вы стол;
сиде́ть за столо́м сядзе́ць за стало́м;
кварти́ра со столо́м кватэ́ра са стало́м;
а́дресный стол а́драсны стол.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
room1 [ru:m, rʊm] n.
1. пако́й;
a dining room стало́вая;
a living room гасці́ная;
a threeroomed/three-room appartment трохпакаёвая кватэ́ра
2. ну́мар у гасці́ніцы;
a single/double room аднаме́сны/двухме́сны ну́мар
3. ме́сца, прасто́ра;
I’d like to bring the children if there’s room in the car. Я б узяла дзяцей, калі ў машыне будзе месца.
4. магчы́масць;
There was no room for doubt. Не было падставы сумнявацца.
♦
room and board кватэ́ра і стол; по́ўны пансіён;
no room to swing a cat infml няма́ дзе павярну́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)