Fest
n -(e)s, -e свя́та; урачы́стасць, фэст
ein ~ gében* — ла́дзіць свя́та
◊ man muss die ~e féiern, wie sie fállen* — ≅ трэ́ба карыста́цца мо́мантам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
паслу́га ж Dienst m -es, -e, Díenstleistung f -, -en, Gefälligkeit f -, -en;
зрабі́ць паслу́гу éinen Dienst [éine Gefälligkeit] erwéisen* [léisten], (каму-н D);
карыста́цца паслу́гамі Díenste in Ánspruch néhmen*;
я да Ва́шых паслу́г ich stehe zu Íhren Díensten [Íhnen zu Díensten]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
крэ́дыт, ‑у, М ‑дыце, м.
Правая старонка прыходна-расходнай кнігі, куды запісваюцца ўсе скарыстаныя каштоўнасці, а таксама ўсе даўгі і расходы, якія ёсць на гэтым рахунку; проціл. дэбет.
[Ад лац. credit — ён верыць.]
крэды́т, ‑у, М ‑дыце, м.
1. Продаж тавараў з адтэрмінаванай платай або часовая выдача грошай у доўг з выплатай за гэта працэнта. Доўгатэрміновы крэдыт. Грашовы крэдыт. Узяць тэлевізар у крэдыт.
2. Камерцыйнае давер’е; плацежаздольнасць. // перан. Давер’е, аўтарытэт. Палітычны крэдыт. Карыстацца крэдытам у каго-небудзь.
3. мн. (крэды́ты, ‑аў). Грашовыя сумы, адпушчаныя на пэўныя расходы. Крэдыты на будаўніцтва. Крэдыты на народную асвету.
•••
Дзяржаўны крэдыт — сістэма дзяржаўных пазык.
[Ад лац. creditum — доўг.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбро́іць, узброю, узброіш, узброіць; зак., каго-што.
1. Забяспечыць зброяй, сродкамі для вядзення бою. Узброіць атрад вінтоўкамі. Узброіць армію. □ У першыя дні вайны Карнееў сабраў у насельніцтва паляўнічыя стрэльбы і ўзброіў сельскі актыў. Залескі.
2. чым. Забяспечыць прыладамі, прыстасаваннямі для якой‑н. дзейнасці. Узброіць тэхнікай. // перан. Даць якія‑н. веды, звесткі і пад., неабходныя для якой‑н. дзейнасці. Узброіць вучняў грунтоўнымі ведамі асноў навук. □ — Што дала мне студыя? Узброіла неабходнымі ведамі і навучыла карыстацца імі ў практыцы. Сяргейчык. Партыя ўзброіла пісьменнікаў ясным разуменнем задач літаратуры ў эпоху будаўніцтва камунізма. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Gástrecht
n -(e)s зако́н гасці́ннасці
das ~ geníeßen* — карыста́цца гасці́ннасцю
das ~ gewähren — ака́зваць гасці́ннасць
das ~ áufheben* — адмо́віць у гасці́ннасці
das ~ schänden — пару́шыць зако́н гасці́ннасці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
е́хаць fáhren* vi (s); réisen vi (s) (падарожнічаць);
е́хаць на трамва́і (mit der) Stráßenbahn fáhren;
е́хаць вярхо́м réiten* vi (h, s);
е́хаць на машы́не Áuto fáhren*; mit dem Áuto fáhren* (карыстацца);
е́хаць на веласіпе́дзе Rad fáhren* (катацца)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
abonować
незак.
1. co падпісвацца на што; выпісваць што;
abonować pismo — выпісваць часопіс;
2. абаніраваць;
abonować bilety na koncerty — карыстацца абанементам на канцэрты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
reap [ri:p] v.
1. жаць; збіра́ць ураджа́й;
reap wheat жаць пшані́цу
2. пажына́ць (плады чаго-н.); заслуго́ўваць (што-н.);
reap glory заслужы́ць сла́ву;
Don’t let others reap the benefits of your research. Не дазваляйце іншым карыстацца плёнам вашай працы.
♦
reap a/the harvest BrE пажына́ць плады́;
reap where one has not sown пажына́ць плады́ чужо́й пра́цы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
авало́даць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Захапіць, узяць сілай; завалодаць. Спроба ворага з ходу авалодаць пераправай.. не ўдалася. Брыль. // перан. Падначаліць сабе, падпарадкаваць свайму ўплыву. Авалодаць увагай.
2. Ахапіць, апанаваць (пра стан, думкі, пачуцці). Цяжкая стома авалодала ўсім целам, не хапала паветра. Гамолка. «Глупства ўсё гэта, не можа быць», — суцяшаў сам сябе Казімір, як бы баючыся таго новага пачуцця, што авалодала ўсёй яго істотай. Краўчанка.
3. Трывала засвоіць што‑н., навучыцца карыстацца, кіраваць чым‑н. Авалодаць англійскай мовай. Авалодаць агратэхнікай. Авалодаць станком.
•••
Авалодаць сабой — вярнуць страчанае самамавалоданне. Госць падаўся да дзвярэй, але зноў авалодаў сабою і спакойна сеў. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́ступ, ‑у, м.
1. Месца, па якім можна падысці, наблізіцца да чаго‑н.; падыход. [Серада] узяўся правесці іх туды, дзе ёсць.. надзейная схованка. Доступ туды ведае толькі ён адзін. Брыль. Да дома Сяргея Андрэевіча доступ быў закрыты агнём. Кавалёў.
2. Магчымасць уваходу куды‑н., наведвання каго‑, чаго‑н.; допуск. Доступ наведвальнікаў у музей. □ Часта добра падроблены дакумент забяспечваў падпольшчыкам доступ да важных ваенных аб’ектаў ворага. Пятніцкі. // Магчымасць карыстацца чым‑н., займацца чым‑н. У нас кожнаму адкрыты доступ да навукі.
3. Пранікненне чаго‑н. куды‑н. Доступ свежага паветра ў памяшканне.
•••
Няма доступу да каго гл. няма.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)