асісці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., каму (спец.).

Выконваць абавязкі асістэнта (у 1 знач.).

А. прафесару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аддзя́каваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; зак., каму.

Выказаць удзячнасць, падзякаваць за паслугу, адплаціць.

А. за дапамогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

працава́цца, незак.; безас., каму (разм.).

Пра жаданне працаваць; ладзіцца.

Сёння нам добра працавалася.

Нешта не працуецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уго́дніцтва, -а, н. (разм.).

Рабалепна-ліслівае імкненне дагадзіць каму-н.

Яго прынцыповай натуры праціўна было ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

харашы́ць, -ашу́, -о́шыш, -о́шыць; незак., каго-што (разм.).

Надаваць каму-, чаму-н. больш прыгожы, прывабны выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ана́фема ж., прям., перен. ана́фема;

◊ абвяшча́ць ~му — (каму) предава́ть ана́феме (кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зы́чыць несов. жела́ть;

з. дабра́ каму́-не́будзь — жела́ть добра́ кому́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

намы́ліць сов. намы́лить;

◊ н. галаву́ (шы́ю) — каму намы́лить го́лову (ше́ю) кому

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

встре́титься (с кем, чем, кому, чему) сустрэ́цца (з кім, чым, каму, чаму), разг. стрэ́цца (з кім, чым, каму, чаму), спатка́цца (з кім, чым); (попасться навстречу) тра́піцца (каму, чаму, хто, што); напатка́цца (каму, чаму, хто, што);

в лесу́ нам встре́тился волк у ле́се нам тра́піўся (напатка́ўся) воўк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

очко́

1. ачко́, -ка́ ср.;

дать не́сколько очко́в вперёд даць не́калькі ачко́ў напе́рад;

2. (глазок, отверстие) во́чка, -ка ср.;

втира́ть очки́ (кому-л.) настаўля́ць акуля́ры (каму-небудзь), пуска́ць тума́н у во́чы (каму-небудзь); уво́дзіць у зман (каго-небудзь), зама́зваць во́чы (каму-небудзь), забіва́ць ба́кі (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)