unison
[ju:ˈnɪsən]
n.
1) унісо́н -у m.
in unison — ува ўнісо́н:
а) аднача́сна й зла́джана
to act in unison — дзе́яць у зго́дзе
б) сугу́чна (сьпява́ць, гуча́ць)
2) зго́да f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
concord
[ˈkɑ:nkɔrd]
n.
1) зго́да f.; лад -у m., сула́дзьдзе n.
2) паліты́чная ўмо́ва, тракта́т -у m.
3) Mus. сула́днасьць f., кансана́нс -у m., гармо́нія f.
4) Gram. дапасава́ньне n.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
union [ˈju:niən] n.
1. саю́з; задзіно́чанне, аб’ядна́нне; у́нія;
the former Soviet Union былы́ Саве́цкі Саю́з;
students’ union студэ́нцкі клуб;
the Union А́нгла-шатла́ндская у́нія (1707 г.); А́нгла-ірла́ндская у́нія (1801 г.)
2. прафсаю́з
3. dated шлю́бны саю́з
4. fml адзі́нства, зго́да;
in perfect union у по́ўнай зго́дзе
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Melior tutiorque est certa pax, quam sperata victoria (Livius)
Лепш і надзейней пэўны мір, чым чакаемая перамога.
Лучше и надёжнее верный мир, чем ожидаемая победа.
бел. Лепей лычны мір, чымся раменная свара. Лепей саламяная згода, ніж залатая звала.
рус. Худой мир лучше доброй ссоры. Соломенный мир лучше железной драки. Худое молчание лучше доброго ворчания.
фр. Gagne assez qui sort du procès (Выигрывает дело тот, кто выходит из судебного процесса). Mieux vaut un mauvais arrangement qu’un bon procès (Лучше плохое соглашение, чем хорошая тяжба). Une mauvais paix vaut mieux qu’upe bonne querelle (Плохой мир лучше доброй ссоры).
англ. A bad compromise is better than a good lawsuit (Худой компромисс лучше хорошей тяжбы).
нем. Ein schlechter Friede ist besser als ein gerechter Krieg (Плохой мир лучше праведной войны).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
harmonia
harmoni|a
ж.
1. гармонія;
~a barw — гармонія колераў;
2. згода;
przywrócić ~ę w rodzinę — вярнуць у сям’ю згоду;
3. разм. гармонік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ajuści
1. абл. так; а то ж; а як жа;
zgoda na to! ajuści! — згода!; а то ж!;
2. абл. не; яшчэ чаго
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
unity [ˈju:nəti] n.
1. адзі́нства;
unity of purpose адзі́нства мэ́ты;
The picture lacks unity. У карціне няма адзінства.
2. math. адзі́нка
3. гармо́нія; зго́да; згуртава́насць;
live together in unity жыць у зго́дзе;
national unity нацыяна́льная е́днасць
4. pl. the unities пра́вілы адзі́нства ча́су, ме́сца і дзе́яння (у класічнай драме)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
устанаві́цца сов., в разн. знач. установи́ться;
у го́радзе ўстанаві́ўся пара́дак — в го́роде установи́лся поря́док;
~ві́лася цёплае надво́р’е — установи́лась тёплая пого́да;
між і́мі ўстанаві́лася маўклі́вая зго́да — ме́жду ни́ми установи́лось молчали́вое согла́сие;
~ві́лася цішыня́ — установи́лась тишина́;
го́лас спява́чкі яшчэ́ не ўстанаві́ўся — го́лос певи́цы ещё не установи́лся
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Стасава́ць, стасава́цца ‘быць, знаходзіцца ў адпаведнасці з кім-небудзь, чым-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Байк. і Некр., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Сержп. Прык., Сл. ПЗБ), стосова́цца ‘адносіцца’ (ТС). Запазычанне з польск. stosować (się) у розных значэннях, якое з с.-в.-ням. stôʒen ‘удараць; прыстаўляць; распасціраць’ і г. д., ням. stossen ‘тс’; гл. Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 119 з літ-рай. Ст.-бел. стосоватися (XVI ст.), ‘складваць у стосы; прыстасоўваць’ з ст.-польск. stosować ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 93. Сюды ж стасу́нкі ‘адносіны’, дыял. стасу́нак ‘згода’, якія таксама паходзяць з польскай; параўн. stosunek ‘адносіны’, гл. Карскі 2-3, 36; Брукнер, 517; Борысь, 578; ЕСУМ, 5, 425.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
нязго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах. З чалавекам вельмі блізкім заўсёды паводзіш сябе прасцей і не баішся, што ён можа пакрыўдзіцца за нязгоду з яго думкай, за папрок, заўвагу, крытыку. Шамякін. — Скажу вам,.. што нават і ў закаханых ідзе не ўсё гладка, бываюць і нязгоды і сутыкненні. М. Ткачоў. // Адмоўны адказ на што‑н.; адмаўленне. Дзяўчына з выразам нязгоды пакруціла галавой, але ўсё ж пачала абвязваць нагу белай анучкай. Быкаў.
2. Разлад, сварка. [Камандзір] рабіў усё, што толькі мог, каб не даць разгарэцца нязгодзе паміж коннікамі і пяхотай. Брыль. Згода будуе, нязгода руйнуе. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)