Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vollstréckungsbefehl
m -(e)s, -e юрыд. выкана́ўчы ліст; зага́д аб прывядзе́нні ў выкана́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ánordnung
f -, -en размяшчэ́нне, упарадкава́нне; лад
2) зага́д, прызначэ́нне
éine ~ tréffen* — аддава́ць распараджэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
instruction
[ɪnˈstrʌkʃən]
n.
1) навуча́ньне n., ве́да, адука́цыя f.
2) інстру́кцыя f.; пра́вілы карыста́ньня; зага́д -у m., дырэкты́ва f.
•
- instructions
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prescription
[prɪˈskrɪpʃən]
n.
1) зага́д -у m., дырэкты́ва f.
2) рэцэ́пт -у m. (ле́карскі)
3) прапіса́ны лек
4) пра́ва да́ўнасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Запавет ’наказ патомкам’. Укр.заповіт ’тс’. Параўн. ст.-слав.заповѣдь ’запаведзь’, ст.-рус.заповѣдь ’запаведзь, запавет, забарона’. Зах.-рус. кантамінацыя завет і запаведзь. Параўн. рус.варонеж.за́повесть ’запавет’, серб.-харв.за̏повест і славен.zapovę̂st ’загад, запаведзь’ < zapovědtь з суфіксам ‑tь, як vědtь > весць. У завет (гл.) той жа корань, што ў веча (гл.), у запаведзь — ведаць (гл.) (< vědati > po‑vědati > za‑povědati > zapověd‑ь).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бранзале́т, ‑а, М ‑леце, м.
Упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з высакародных металаў, слановай косці і пад., якое носяць на руцэ вышэй кісці. Пятро Іванавіч націснуў кнопку, аддаў загад і праз некалькі хвілін у кабінет.., ззяючы завушніцамі, каралямі і бранзалетамі, увайшла высокая пышная бландзінка.Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу-гу́,
У выразе: ні гу-гу (узнач.вык.) — а) загад або просьба маўчаць. — Толькі, браткі, ні шэп! Нікому ні гу-гу, што гэта я вам сказаў!Колас; б) маўчаць, не падаваць голасу. Пастукалася ў сенцы Палашка — ні гу-гу. Як морак па сядзібе прайшоў.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ну́це ’ну, давайце’: núcie chłopcy próbować (Пятк. 2), ну́це і ну́цё ’выклічнік, які ўжываецца пры паганянні валоў’ (Кліх), ну́цетка ’ну, нутка’ (Нас.), укр., рус.ну́те ’тс’, серб.-харв.ну̏те, ну̏ти ’ну; бач’, славен.nuti, nute ’бач’. З *nu/nǫ (гл. ну) і часціцы *‑te (*‑tě, *‑ti), якую часам спрабуюць звязаць з канчаткам 2‑й асобы мн. л. загад, ладу (ESSJ SG, 1, 329; 2, 506; Фасмер, 3, 88). Параўн. ну́тка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ertéilen
vt дава́ць (параду)
éinen Beféhl ~ — аддава́ць зага́д
Únterricht ~ — выклада́ць
ein Recht ~ — дава́ць пра́ва
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)