Паляві́к ’жыхар бязлеснай вёскі; у старажытнай беларускай міфалогіі — дух — гаспадар поля’ (ТСБМ), ’дух — гаспадар поля’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.). Да палявы́ < по́ле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сяльча́нін, ‑а; мн. ‑чане, ‑чан; м.

1. Разм. Сельскі жыхар, селянін. З лесу насустрач сяльчанам выязджае цэлы абоз цыганоў з палатнянымі будамі на калёсах. Навуменка.

2. Аднасяльчанін. Словы [маладога мужчыны] мелі вялікі ўплыў на сваіх сяльчан. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тузе́мец, ‑мца, м.

Ураджэнец, карэнны жыхар якой‑н. краіны або мясцовасці (звычайна аддаленай ад цэнтраў цывілізацыі) у процілегласць прыезджаму або чужаземцу; абарыген. Праўда, даўно ўжо мінулі тыя часы, калі туземцы лічылі белых за багоў. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mieszkaniec

mieszka|niec

м. жыхар;

~ńcy wsi — жыхары вёскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ziemianin

м.

1. памешчык; землеўласнік;

2. зямлянін, жыхар Зямлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

іраке́з м (карэнны жыхар групы плямён Паўднёвай Амерыкі; тс назва прычоскі) Irokése m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Balkan

[ˈbɔlkən]

1.

adj.

балка́нскі

2.

n.

жыха́р Балка́наў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Cambodian

[kæmˈboʊdiən]

1.

adj.

камбаджы́йскі

2.

n.

жыха́р Камбо́джы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Central American

з Цэнтра́льнае Амэ́рыкі, жыха́р Цэнтра́льнае Амэ́рыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

continental

[,kɑ:ntənˈentəl]

1.

adj.

кантынэнта́льны

2.

n.

жыха́р кантынэ́нту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)