Hóchländer

m -s, - го́рац, жыха́р гор

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Insuláner

m -s, - жыха́р вы́спы [во́страва], астраўля́нін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fínnländer

m -s, - жыха́р Фінля́ндыі, фін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gróßstädter

m -s, - жыха́р вялі́кага го́рада

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Algíerer

m -s, - жыха́р го́рада Алжы́ра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вала́шка ’халодная зброя — шабля, клінок, кінжал’ (КТС). Да валашскі < валах ’жыхар Валахіі’ (Фасмер, 1, 269; Мартынаў, Лекс. взаим., 79–80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

inhabitant

[ɪnˈhæbətənt]

n.

жыха́р -а́ m., жыха́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aborigine [ˌæbəˈrɪdʒəni] n.

1. абарыге́н; аўтахто́н; карэ́нны жыха́р, тузе́мец, ту́былец

2. Аbo riginе абарыге́н (пра карэннага жыхара Аўстраліі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Latin​1 [ˈlætɪn] n.

1. лаці́нская мо́ва, лаці́на

2. жыха́р краі́ны, дзе размаўля́юць на адно́й з рама́нскіх моў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Паляві́к ’жыхар бязлеснай вёскі; у старажытнай беларускай міфалогіі — дух — гаспадар поля’ (ТСБМ), ’дух — гаспадар поля’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.). Да палявы́ < по́ле.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)