го́рачка ​1, ‑а, н.

Разм. і нар.-паэт. Памянш.-ласк. да гора.

го́рачка ​2, ‑і, ж.

Памянш.-ласк. да гара; горка ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сказі́ць, скажу́, сказі́ш, сказі́ць; сказі́м, сказіце́, сказя́ць; скажо́ны; зак., што.

1. Перайначыць, падаць у няправільным, памылковым выглядзе.

С. думку.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Моцна змяніць (твар, знешні выгляд — ад болю, гора і пад.).

Боль сказіў твар.

|| незак. скажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. скажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

grievance

[ˈgri:vəns]

n.

1) кры́ўда, ска́рга f.

2) го́ра n., бяда́ f.; небясьпе́ка f., вялі́кі кло́пат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

misfortune

[mɪsˈfɔrtʃən]

n.

1) няшча́сьце n.; го́ра, лі́ха -а n.; бяда́, няўда́ча f.

2) нешчасьлі́вы вы́падак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

curse​1 [kɜ:s] n.

1. непрысто́йнае сло́ва, ла́янка

2. праклён

3. бе́дства;

Greenfly is a curse to gardeners. Тля проста гора для садоўнікаў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

overcome [ˌəʊvəˈkʌm] v. (overcame, overcome)

1. перамага́ць, пераадо́льваць

2. аго́ртваць, апано́ўваць, ахо́пліваць (звыч. пра пачуцці);

He was overcome by grief. Яго агарнула гора.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спасці́гнуць сов., разг. пости́чь, пости́гнуть;

яе́ ~гла го́ра — её пости́гло го́ре;

с. і́сціну — пости́чь (пости́гнуть) и́стину

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перапу́цце ’гора, бяда’ (Ян.). Фармальна ідэнтычнае рус. перепу́тье ’ростань, раздарожжа’, семантыка магла замацавацца пад уплывам казак (’няпэўнасць, нявызначанасць’ — ’бяда’). Да пуць 2 ’лад, парадак, толк’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыбядзі́ць (прыбедзі́ць) ’зрабіць кепскае; прынесці гора, бяду; зрабіць няшчасным, збедніць’ (ПСл; ТС). Да бе́дны, бяда́ (гл.). Параўн. укр. дыял. при́бідок ’у дадатак да бяды, дадатковая бяда’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

машэ́ннік, ‑а, м.

Несумленны чалавек, ашуканец, падманшчык. [Пісар:] — Не, брат Андрэй, гора таму, хто разумее жыццё навыварат і паддаецца на вудачку розных палітычных машэннікаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)