драгу́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай арміі да 1917 г. і ў некаторых замежных арміях: вайсковец асобных часцей кавалерыі, здольных весці бой як у конным, так і ў спешаным страі.

Эскадрон драгунаў.

|| прым. драгу́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паход,

сукупнасць дзеянняў арміі; асобы барабанны бой.

т. 12, с. 238

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

numerowy

м.

1. калідорны;

2. насільшчык, бой

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bój, boju

м. бой; бітва;

bój na śmierć i życie — бой не на жыццё, а на смерць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Lúftkampf

m -(e)s, -kämpfe паве́траны бой

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hand-to-hand

[,hændtəˈhænd]

adj.

рукапа́шны

hand-to-hand fighting — рукапа́шны бой

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кары́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Бой тарэадора з быком (масавае відовішча ў Іспаніі і некаторых іншых краінах).

[Ісп. corrida.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сраже́ние ср.

1. бі́тва, -вы ж.; (бой) бой, род. бо́ю м.;

генера́льное сраже́ние генера́льная бі́тва;

по́ле сраже́ния по́ле бі́твы;

дать сраже́ние даць бой;

вы́играть сраже́ние вы́йграць бі́тву;

2. перен. (игра во что-л.) гульня́, -ні́ ж.; змага́нне, -ння ср.; бі́тва, -вы ж.; см. сража́ться, срази́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асо́

(фр. assaut = штурм)

трэніровачны бой двух спартсменаў у боксе і фехтаванні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бое... (а таксама бая...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «бой», «баявы», напрыклад: боегатоўнасць, боепрыпасы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)