мана́да

(гр. monas, -ados = адзінка)

паняцце, якое абазначае непадзельнае адзінства, пачатак, аснову з’яў у некаторых філасофскіх сістэмах, напр. у ідэалістычнай філасофіі Г. Лейбніца (1646—1716).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саліда́рны

(фр. solidaire)

1) які выяўляе згоду з кім-н., чым-н., агульнасць інтарэсаў, адзінства поглядаў;

2) юр. які нясе сумесную з кім-н. адказнасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

unity

[ˈju:nəti]

n., pl. -ties

1) адзі́нства n.

2) згуртава́насьць f.

3) зго́да f.

to live together in unity — жыць у зго́дзе

4) Math. адзі́нка f.

•

- the unities

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зла́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зладзіць (у 1, 3 знач.).

2. у знач. прым. Такі, у якім дасягнута адзінства, узаемная згода; дружны. Зладжаная работа. □ Зладжаная, працавітая брыгада Купчына нядаўна падзялілася на дзве. Хадкевіч.

3. у знач. прым. Складны, стройны. Увесь рэпертуар рэвалюцыйных тагачасных песень праспявалі настаўнікі зладжаным хорам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разнабо́й, ‑ю, м.

Адсутнасць узгодненасці, зладжанасці, адзінства ў чым‑н. Разнабой у пастаноўцы націску. Разнабой у датаванні. □ — Зайдзі на нашу ферму і паглядзі, колькі там усякіх парод? Да дзесятка налічыш, — самы што ні на ёсць разнабой. Кулакоўскі. Прапусціўшы па чарцы, у разнабой загаманілі за сталамі жанкі і мужчыны, зноў заспявалі дзяўчаты. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спе́цца, спяюся, спяешся, спяецца; спяёмся, спеяцеся; зак.

1. Дасягнуць зладжанасці ў сумесным спеве, навучыцца зладжана спяваць разам. Пяюць з ахвотай, самааддана, хоць галасы нязладжаныя — не паспелі спецца. Навуменка.

2. перан. Разм. Дасягнуць узгодненасці ў дзеяннях, учынках, адзінства ў поглядах. Ну і спеліся яны... Мяжэннага нельга ўявіць без Рэпікава, як Рэпікава без Мяжэннага. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дружба, сяброўства, сябраванне, таварыскасць, братэрства, брацтва, прыязнь, прыязнасць, яднанне, адзінства; садружнасць, салідарнасць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

раско́лваць

1. zerspálten vt; hácken vt (дровы); knácken vt (арэх);

2. перан. spálten vt, éinen Bruch herbéiführen; entzwéien vt (на дзве часткі);

раско́лваць адзі́нства die Éinheit spréngen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэ́ласць, ‑і, ж.

1. Непашкоджанасць, некранутасць каго‑, чаго‑н. Гунава прыслаў запіску, што Сімон можа выехаць у Сагвасаліо хоць заўтра, паблажліва гарантуючы абсалютную цэласць ягонай асобы. Самуйлёнак.

2. Адзінства, звязанасць усіх частак чаго‑н.; цэльнасць, цэласнасць. Не было цяпер і той цэласці і яснасці, з якой жыў.. [Лабановіч] тут у першыя дні свайго прыезду. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разла́д м., разла́ддзе н.

1. (адсутнасць адзінства) Únstimmigkeit f -; Diskrepánz f -, -en;

2. (свара) Streit m -(e)s, -e; Zwist m -es, -e;

жыць у разла́дзе entzwéit [verféindet] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)