зажыўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зажыўляць — зажывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зазіраць — зазірнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазу́брыванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зазубрываць — зазубрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаба́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закабальваць — закабаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закаркоўваць — закаркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закасваць — закасаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закасо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закасоўваць — закасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заква́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заквашваць — заквасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закі́лзванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закілзваць — закілзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіса́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закісаць — закіснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)