Verbum

падале́шнік

1. Месца каля альховага лесу, альховых кустоў (Слаўг.). Тое ж падле́шша, падале́шша, падле́шнічча, падляпе́шнічча, падле́шышча (Слаўг.).

2. Месца пад каронамі вольхаў (Слаўг.).

3. Зараснік травы Asarum europaeum L. у лісцёвых лясах (Маг. «Наш край», 1926, № 2—3 (5—6), 35).

□ ур. Падалешнік (поле) каля в. Чарнякоўка Слаўг.

перало́г

1. Абложная зямля (вярхоўе рэк Бярэзіны, Віліі, Нёмана, Шчары і сярэдняе цячэнне Пцічы ДАБМ, к. 275, Мін. Нарысы 372, Мін. Зял. 1864, 90, Ст.-дар., Шчуч.). Тое ж пералога (Жытк.), пласкі́ (Ганц.).

2. Луг сярод поля або лесу (Пух. Шат.).

□ ур. Пералог (поле) каля в. Юшкі Шчуч.

пшані́чышча Урадлівае поле, дзе расла пшаніца (Докш., Жытк., Лаг., Леп., Нясв., Рэч., Слаўг., Шчуч.). Тое ж пашані́чышча (Слаўг.). пшані́чнішча (Жытк., Маз., Пух., Хойн.), пшані́тнішча (Слаўг., Смарг.), пшо́нішча (Лёзн., Маладз., Навагр., Паст., Слаўг.), пшоннішча (Сміл. Шат.), пшоніска (Ваўк. Сцяшк.), пшонна аржы́шча (Навагр.), пшэнішча (Крыч., Слаўг., Уш.), пшэнне, пшане́ўе (Слаўг.).

яр

1. Калдобіна прадаўгаватай формы са стромымі берагамі, вымытая веснавымі водамі (БРС).

2. Высокае, стромае, прадаўгаіватае месца, якое парасло лесам (Нас. АУ).

3. Збажына, якую сеюць вясной; яравое поле (БРС). Тое ж яраві́на (Жытк., Краснап. Бяльк.), яраві́шча (Мсцісл. Бяльк.), яравое (Слаўг., Смален. Дабр.), ярына́ (БРС), я́рына (Беш., Сен. Касп.).

бе́рва Кладка з бярвенняў ці тоўстых жардзін на гразкім месцы (Жытк., Ст.-дар., Стол.). Тое ж берба (Стаўбц. Прышч.).

□ ур. Бервы (балота з бярвеннымі кладкамі) каля в. Пасека Ст.-дар., ур. Бервы (балота, поле, лес) каля в. Аздамічы Стол., ур. Бервы (мосцік цераз балота) каля в. Беражцы Жытк., ур. Бервы Стаўбц.

дзёран

1. Верхні слой глебы, які густа парос пырнікам, дзяцелінай; дзірван (БРС). Тое ж дрэнь (Кам.), дзёрэн (Слаўг.), дзёрман (Сміл. Шат.), дзярно (Азяр. Касп., Мсцісл. Юрч., Нясв., Шчуч.), дзярну́х, дзярну́шша, дзярновіна, дзярну́чча, дзярновішча, дзярновічышча (Слаўг.).

2. Поле, якое зарасло травой (Рэч.).

3. Рад пасеву буракоў, бульбы да акучвання; баразна (Ветк).

карма́

1. Затока, завадзь у форме рукава (Маг. Лемц. Айк.).

2. Выступ сушы ў выглядзе паўвострава, які ўразаецца ў балота (Мсцісл.).

□ ур. Кормы (поле) каля в. Церахоўка Слаўг., ур. Карма (паўвостраў сушы на балоце Амшара) каля в. Кудрычы Мсцісл., в. Карма Кузн., г. п. Карма Гом. воб., в. Карма Тур.

кругло́віна

1. Залітая вадой упадзіна сярод поля, лугу (Слаўг.).

2. Невялікае круглай формы балотца (Слаўг.).

3. Поле або сенажаць блюдападобнай формы (Мсцісл., Слаўг.). Тое ж круглаві́на (Мсцісл., Слаўг.).

4. Невялікае месца, занятае адным відам расліннасці, ягадніку; чыстае месца; грыбное месца (Слаўг.).

□ ур. Кругловіна (балотца на полі) каля в. Папоўка Слаўг.

не́тра

1. Глыбокая яма, бяздонне (Нясв., Слаўг.).

2. Глыбокае месца на балоце (Стол.); вялікае непраходнае балота, дрыгва (Палессе Талст., Слаўг.). Тое ж не́тры (Рэч.).

3. Зараснік густога маладога лесу (Жытк., Палессе Талст.), непраходны лес, гушчар, пушча (Палессе Талст., Слаўг.). Тое ж не́тры (БРС).

4. Поле, якое ніколі не апрацоўвалася (Іў.).

падо́ра

Ст.-бел. 1. «Пашенный лес», г. зн. сенажаць на месцы высечкі, якая ўзарана пад поле (Віц. Рам. Мат.). Тое ж падорка.

2. Расчышчанае месца пад раллю ў лесе.

3. Дом у лесе для паляўнічых.

4. Хлеў на сенажаці ў лесе. Тое ж падорня.

□ ур. Падора (лес) Віц. (Рам. Мат.).