Verbum

заяда́нне, ‑я, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. заядаць — заесці (у 2 знач.).

2. Дзеянне і стан паводле дзеясл. заядаць — заесці (у 4 знач.).

збліжэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. збліжаць — зблізіць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. збліжацца — зблізіцца. Збліжэнне тэорыі з практыкай. Збліжэнне поглядаў.

разлажэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разлажыць ​² і стан паводле знач. дзеясл. разлажыцца ​².

2. Маральнае падзенне, упадак. Бытавое разлажэнне.

размякчы́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

1. Стаць мяккім, размякнуць. Воск размякчыўся ў цяпле.

2. перан. Прыйсці ў стан душэўнай чуллівасці, стаць ласкавым, добрым.

разнервава́цца, ‑нервуюся, ‑нервуешся, ‑нервуецца; зак.

Прыйсці ў нервовы, узбуджаны стан; расхвалявацца. [Наўмыснік] ніколі не траціў спакойнай вытрыманасці, а цяпер так растрывожыўся і разнерваваўся. Чорны.

самаздаво́ленасць, ‑і, ж.

Стан самаздаволенага. З гадамі самаздаволенасць Адама ўзмацнялася; ён рабіўся чэрствым, эгаістычным. Кудраўцаў. Як змяніўся.. [Данік]! Знікла наіўная дзіцячая самаздаволенасць, ганарлівасць. Лупсякоў.

спалучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. спалучаць — спалучыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. спалучацца — спалучыцца. Спалучэнне зычных. Сінтаксічнае спалучэнне. Спалучэнне колераў.

ста́днасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан стаднага (у 1 знач.). Інстынкт стаднасці.

2. перан. Поўнае несвядомае падпарадкаванне сваіх індывідуальных паводзін паводзінам гурту.

трыво́жнасць, ‑і, ж.

Стан трывожнага. Усё ж трывожнасць тачыла душу [Глушака]. Хацелася штосьці рабіць, чыніць штосьці такое, каб пагроза бяды адышла, прапала зусім. Мележ.

урачы́ста, прысл.

1. Прысл. да урачыста.

2. безас. у знач. вык. Пра стан урачыстасці дзе‑н. На вуліцах пасвятлела, стала нават урачыста. Даніленка.