sovereignty [ˈsɒvrənti] n. fml

1. найвышэ́йшая ўла́да;

the sovereignty of the people ула́да, яка́я нале́жыць наро́ду

2. суверэ́ннасць, суверэнітэ́т, незале́жнасць;

exercise sovereignty здзяйсня́ць пра́ва суверэнітэ́ту;

encroach upon smb.’s sovereignty рабі́ць зама́х на права́ чыйго́-н. суверэнітэ́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бест

(перс. best)

заснаванае на даўнім звычаі права недатыкальнасці некаторых месцаў у Іране (мячэцей, дамоў вышэйшага духавенства, іншаземных пасольстваў), адкуль чалавек, якога праследуе ўлада, не можа быць узяты сілай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэспу́бліка

(лац. respublica, ад res = справа + publicus = агульны, усенародны)

форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць выбраным на пэўны тэрмін органам, а таксама краіна з такім дзяржаўным ладам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

royal

[ˈrɔɪəl]

adj.

1) карале́ўскі

the royal family — карале́ўская сям’я́

royal power — карале́ўская ўла́да

2) Figur. пы́шны, карале́ўскі

3) высакаро́дны

royal metals — высакаро́дныя мэта́лы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ажыццяві́ць, ‑яўлю, ‑явіш, ‑явіць; зак., што.

Здзейсніць, выканаць на практыцы; зрабіць рэальнасцю. Ажыццявіць велічныя планы пабудовы камунізма. □ Савецкая ўлада нацыяналізавала прамысловасць, чыгункі, банкі, зямлю. Яна ліквідавала памешчыцкае землеўладанне і ажыццявіла спрадвечную мару сялянства аб зямлі. Праграма КПСС. І наша пакаленне маладое, Якое выстаяла пад цяжарам, Ажыццявіць з настойлівасцю тое, Што наспявала ў бацькоўскіх марах. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыктату́ра

(лац. dictatura)

I) паўнамоцтвы, улада дыктатара ў Стараж. Рыме;

2) нічым не абмежаваная ўлада, якая абапіраецца на сілу пануючага класа;

3) спосаб ажыццяўлення дзяржаўнай улады, палітычны рэжым (напр. ваенная д).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэспаты́я

(с.-лац. despotia, ад гр. despoteia)

1) форма самадзяржаўнай улады, неабмежаваная манархія на чале з дэспатам 1;

2) дзяржава, у якой устаноўлена такая ўлада;

3) тое, што і дэспатызм 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ільго́та і льго́та, ‑ы, ДМ ‑гоце, ж.

Палёгка ў выкананні якіх‑н. абавязкаў. Мець ільготы. Ільготы па інваліднасці. □ — Савецкая ўлада лесу дала, насення дала, каб палі нашы не пуставалі, розныя льготы дае на падатак і іншае. Чарнышэвіч. — Ты ўжо сёння не працуй, Максім. Табе, як чырвонаармейцу, даецца льгота, — сказаў Сцёпка, — а ўвечары зробім урачысты камсамольскі сход. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

egzekucyjny

egzekucyjn|y

юр. выканаўчы;

władza ~a — выканаўчая ўлада;

tytuł ~y — выканаўчы ліст;

pluton ~y — карны атрад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мана́рхія

(гр. monarchia, ад monos = адзін + arche = улада)

форма кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе (манарху), а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)