незямны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які знаходзіцца па-за межамі Зямлі ​1 (у 1 знач.).

2. перан. Узвышаны, незвычайны; ідэальны. Дзяўчына здавалася яму нечым незямным: заходзіла яна ў клас — і для юнака ўзыходзіла сонца, набліжалася яна — і ён стойваў дыханне, быццам гэта магло абразіць яе. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усумні́цца zwéifeln vi, Zwéifel hégen (у чым-н an D), ánzweifeln vt;

яна́ усумні́лася ihr kámen Zwéifel [Bedénken], es stíegen ihr Zwéifel auf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

как​III част. як;

как! ты опя́ть до́ма? як! ты зноў до́ма?;

она́ как закричи́т! яна́ як закрычы́ць!;

◊

а как же а як жа.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ору́довать несов., в разн. знач. ару́даваць;

он ло́вко ору́дует пило́й ён спры́тна ару́дуе піло́й;

она́ ору́дует всем в до́ме яна́ ару́дуе ўсі́м у до́ме.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

лучы́ніна, ‑ы, ж.

Разм. Адна шчэпка лучыны. Паправіць матка лучыніну, адаб’е вугаль, каб яна не дыміла. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непатрэ́бна, у знач. вык.

Без патрэбы. Не хацелася думаць аб ядзе, ды яна зусім была.. [Антосю] непатрэбна. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прэцэ́сія, ‑і, ж.

Спец. Рух восі ўласнага вярчэння цвёрдага цела, пры якім яна апісвае кругавую канічную паверхню.

[Лац. praecessio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спруцяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Скарчанелы, застылы. [Чырвонаармеец і дзяўчынка] прайшлі паўз таго немца, і яна бачыла яго, доўгага, спруцянелага. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́лінь, ‑я, м.

Спец. Трос на носе або на карме шлюпкі, якім яна прывязваецца да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мы́льца, мыльцы ’гарохавы кісель, густая каша з гарохавай мукі’ (Нас., Касп., Анім. дад.). Да мыла (гл.). Названа так паводле формы, падобнай да кавалачкаў самаробнага мыла: кашу, пасля таго як яна застыне, рэзалі на кавалачкі і елі з канапляным алеем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)