Verbum

азнаменава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мяну́ецца; зак., чым.

Стаць знамянальным дзякуючы чаму-н.

Гэты год азнаменаваўся шэрагам важных падзей.

|| незак. азнамяно́ўвацца, -аецца.

пакланя́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., каму-чаму (высок.).

Адносіцца да каго-, чаго-н. з глыбокай пашанай, павагай.

П. таленту пісьменніка.

|| наз. паклане́нне, -я, н.

перайменава́ць, -мяну́ю, -мяну́еш, -мяну́е; -мяну́й; -менава́ны; зак., каго-што.

Даць каму-, чаму-н. новую назву або імя.

П. вуліцу.

|| незак. пераймяно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

прамачы́ць, -ачу́, -о́чыш, -о́чыць; -о́чаны; зак., што.

Даць прамокнуць чаму-н.; насыціць вільгаццю.

П. ногі.

Дождж добра прамачыў зямлю.

|| незак. прамо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

супраціўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак., каму-чаму.

Супрацьдзейнічаць уздзеянню каго-, чаго-н., насіллю, нападзенню і інш.

С. ворагу.

С. хваробе.

|| наз. супраціўле́нне, -я, н.