м. гейнал (мелодыя, якая выконваецца трубачамі на званіцы; сігнал часу)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
capstrzyk, ~u
м.
1. адбой (сігнал);
2. парад з аркестрам (напярэдадні ўрачыстасці)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
мемі́стар
[ад англ. mem(ory) = памяць + (res)istor = які ўтварае апору]
электрахімічная кіруючая апора, здольная запамінаць пададзены на яе сігнал.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
селекты́ўнасць
(ад селектыўны)
выбіральнасць, здольнасць рабіць адбор, напр. у радыётэхніцы — здольнасць прыёмніка выдзяляць сігнал патрэбнай радыёстанцыі з вялікай колькасці сігналаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Siréne
f -, -n
1) міфал. Сірэ́на, спаку́сніца
2) сірэ́на, сігна́л, гудо́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
АДЧУВА́ЛЬНЫ ЭЛЕМЕ́НТ,
успрымальны орган датчыка ў вымяральных прыладах і сістэмах аўтам. кіравання і рэгулявання, які рэагуе на змену якой-н.фіз. велічыні. Ператварае лікавае значэнне гэтай велічыні непасрэдна ці праз прамежкавыя звенні ў выхадны сігнал, зручны для дыстанцыйнай перадачы і далейшай апрацоўкі. Як адчувальны элемент выкарыстоўваюцца мембраны, сільфоны, тэрмапары, тэрма- і электрасупраціўленні, п’езакварцавыя пласціны і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
наба́т
(цюрк. naubāt, ад ар. nauba)
1) сігнал трывогі, які падаецца пры дапамозе звана;
2) вялікі вайсковы барабан у старажытнай Русі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Сірэ́на ‘гукавы сігнал; прыстасаванне для падачы гукавых сігналаў’ (ТСБМ), сырэ́на ‘тс’ (Некр. і Байк.). Запазычана з франц.sirène ‘тс’, што выводзіцца з лац.Sīrēn(a) ‘казачная істота’ < грэч.Σειρήν ‘міфічны персанаж, што сваімі спевамі заманьваў мараходаў’, не выключана сувязь з лац.sȳrinx ‘дудка, чараціна’. Беларускае слова трапіла праз рускую і польскую мовы, гл. адпаведна рус.сирена, польск.syrena (Фасмер, 3, 626; ЕСУМ, 5, 241).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hoot1[hu:t]n.
1. крык (савы)
2. гудо́к, сігна́л
3. крык, гвалт, ля́мант
♦
not care/give two hootsinfml:I don’t care a hoot. Мне на гэта напляваць.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ДА́ТЧЫК,
элемент вымяральнага, сігнальнага, рэгулявальнага або кіравальнага прыстасавання, які пераўтварае велічыню, што кантралюецца (ціск, т-ру, частату, эл. напружанне і інш.), у сігнал, зручны для вымярэння, перадачы, захоўвання, апрацоўкі, рэгістрацыі, а таксама для ўздзеяння ім на кіроўныя працэсы. Звычайна мае ўспрымальны (адчувальны) орган і адзін або некалькі прамежкавых пераўтваральнікаў. Тэрмін «Д.», які ўжываецца ў шырокім сэнсе, стандартам заменены на тэрмін вымяральны пераўтваральнік.