High Court, High Court of Justice

Вярхо́ўны Суд

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тавары́скі

1. в разн. знач. това́рищеский;

т. ўчы́нак — това́рищеский посту́пок;

~кае супрацо́ўніцтва — това́рищеское сотру́дничество;

~кая сустрэ́ча хаке́йных кама́нд — това́рищеская встре́ча хокке́йных кома́нд;

2. общи́тельный;

т. чалаве́к — общи́тельный челове́к;

○ т. суд — това́рищеский суд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чыні́ць несов.

1. чини́ть, твори́ть; соверша́ть; де́лать;

ч. суд і распра́ву — чини́ть (твори́ть) суд и распра́ву;

ч. гвалт — чини́ть (соверша́ть) наси́лие;

2. (кудель) де́лать;

◊ запа́с бяды́ не чы́ніць — запа́с карма́на не дерёт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

вае́нна-палявы́:

вае́нна-палявы́ суд Féldgericht n -(e)s, -e, Stándgericht n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

sąd, ~u

I м.

1. суджэнне;

2. думка; погляд;

zdaję się na twój sąd — я прымаю тваю думку

II м.

суд;

sąd koleżeński — таварыскі суд;

sąd przysięgłych — суд прысяжных;

sąd najwyższy — вярхоўны суд;

sąd konkursowy — журы;

sąd wojenny — трыбунал;

sąd ostateczny рэл. страшны суд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прыся́жны, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Які прыняў прысягу, прысягнуў каму‑н.

2. Разм. Пастаянны, заўсёдны. І прэлат з Ліптова завітаў з паклонам. Гэты быў у [караля] прысяжным шпіёнам. Бажко.

3. у знач. наз. прыся́жны, ‑ага, м. У буржуазным судзе — выбарная асоба, якая ўдзельнічае ў разборы судовых спраў. Суддзя часта пазяхаў. Аб нечым параіўшыся з прысяжнымі, ён пачаў допыт Джыавані. Лынькоў.

•••

Прысяжны павераны гл. павераны.

Суд прысяжных гл. суд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

OBG

= Oberstes Bundesgericht – Вярхоўны федэральны суд (ФРГ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Schöffengericht

n -(e)s, -e суд прыся́жных

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Stráfgericht

n -(e)s, -e крыміна́льны суд

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

По́зва ’выклік, павестка’, ’паведамленне’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ), пазыва́ць ’выклікаць’, ’запрашаць’ (Сл. ЦРБ). Аддзеяслоўны назоўнік ад ст.-бел. позвать ’выклікаць у суд’ (1423) < *pozъvati, гл. зваць. Словаўтварэнне, як у назва < назваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)