Verbum

анлайнавы слоўнік

man

[mæn]

n., pl. men

1) мужчы́на -ы m.

2) чалаве́к -а m.; асо́ба f.

3) прыслу́жнік -а, слуга́-і́, рабо́тнік -а m.

а) муж -а m.

Man and wife — Муж і жо́нка

б) пакло́ньнік, залётнік -а m.

5) му́жны чалаве́к

6) informal чалаве́ча!

Read it, man! — Прачыта́й гэ́та, чалаве́ча!

v.t.

1) укамплекто́ўваць асабо́вым скла́дам; займа́ць людзьмі́, садзі́ць людзе́й

2) to man the guns — абслуго́ўваць гарма́ты

3) мужа́цца; браць сябе́ ў ру́кі

4) прыруча́ць

•

- act the man

- be one’s own man

- men

- to a man

- as one man

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

umsetzen

I úmsetzen

1) пераса́джваць (расліны)

2) перамяшча́ць; пераво́дзіць; пераса́джваць (вучняў і г.д.)

3) матэм. зрабі́ць перастано́ўку

4) пуска́ць у абаро́т [у про́даж]

etw. іn Geld ~ — ператвары́ць што-н. у гро́шы, рэалізава́ць што-н.

5) хім. пераўтвара́ць

etw. in Wírklichkeit ~ — право́дзіць што-н. у жыццё, здзяйсня́ць, ажыццяўля́ць (што-н.)

in die Tat ~ — ажыццяві́ць (план)

II umsétzen

vt (mit D) абса́джваць (што-н. дрэвамі), садзі́ць (што-н. вакол чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

іго́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Прылада для шыцця — тонкі металічны шпень з завостраным канцом і вушкам для ніткі. Кравецкая іголка. Машынная іголка. Мяшочная іголка. Уцягнуць нітку ў іголку. □ Ні зямлі, ні каня.. [кравец] не меў, дома сядзеў мала, а паўвека свайго правандраваў па свеце з адмысловай іголкай, шыючы людзям кажухі.. Чорны.

2. Тонкі металічны стрыжань, звычайна з завостраным канцом, рознага прызначэння. Патэфонная іголка. Іголка для падскурных упырскванняў.

3. Ліст хвойных дрэў і кустоў. Ядлаўцовая іголка. Хвойныя іголкі. □ Хвойнік рабіўся ўсё гусцейшым і гусцейшым. Іголкі балюча калолі рукі, твар. Шамякін. // Калючка ў некаторых раслін. Шыпшынавая іголка. Кактусавая іголка.

4. Тонкая калючка на целе некаторых жывёл. На сцежку з-за сасны, вакол якой ляжала шмат галля, выкаціўся, пыхкаючы і шоргаючы сваімі іголкамі, маленькі вожык. В. Вольскі.

5. чаго або якая. Тонкі востры крышталь чаго‑н. Іголкі інею. □ Сонца залаціла стрэхі і тонкія іголкі лёду. Чорны.

6. звычайна мн. (іго́лкі, ‑лак); перан. Зласлівыя насмешкі, выказванні. Падпускаць іголкі. □ — Наогул, Шэмет дзівакаваты чалавек. Ты да яго, бывае, як ватка прыляжаш, а ён да цябе вожыкам, іголкі свае так і садзіць. Лобан.

•••

З іголкі — тое, што і з іголачкі (гл. іголачка).

Не іголка (у знач. вык.) — знойдзецца, не згубіцца.

Хоць іголкі збірай гл. збіраць.

Як іголка ў стозе сена — непрыкметны, якога нельга знайсці. — У горадзе — у натоўпе, дзе снуюць тысячы самых розных, і гарадскіх, і прыезджых, — ты будзеш як іголка ў стозе сена. Мележ.

Як на іголках — у стане нервовага ўзбуджэння, хвалявання (быць, сядзець і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасадзі́ць, ‑саджу, ‑садзіш, ‑садзіць; зак.

1. каго. Пасадзіць на другое месца; прымусіць, памагчы перасесці. Перасадзіць вучня на пярэднюю парту. □ Вера перасадзіла Уладзіка на левую руку і дастала з бакавой кішэні ключ. Кулакоўскі. // Перамясціць, памагчы перайсці з аднаго транспарту на другі. Перасадзіць пасажыраў з аўтобуса на тралейбус. // Перавесці на якую‑н. іншую работу або на іншае месца работы. У часе вайны Яўгенію Лучанок перасадзілі з трактара-тралёўшчыка на лесавоз. Сабаленка. // Перавесці для ўтрымання ў другое месца, памяшканне. Перасадзіць птушку ў другую клетку. □ Віця тым часам выняў з Міколавага кошыка трусіка і перасадзіў яго ў свой. Скрыпка.

2. што. Выкапаўшы, пасадзіць (расліну) у другім месцы. Перасадзіць капусту. Перасадзіць вагон. □ Рабіны гэтыя некалі бацька перасадзіў з лесу. Хомчанка. // Перанесці (частку косці, тканкі, орган) для прыжыўлення на другім месцы або ў другім арганізме. Перасадзіць нырку.

3. што. Насадзіць, надзець на што‑н. іншае. Перасадзіць сякеру на другое тапарышча.

4. каго. Падняўшы, перамясціць цераз што‑н., памагчы пералезці цераз што‑н. Перасадзіць дзіця цераз парог.

5. перан.; на што. Разм. Пачаць карміць чым‑н. другім. Перасадзіць на малочную страву. □ Дзён пяць мы харчаваліся нішто: быў яшчэ сякі-такі запас прадуктаў. А потым .. перайшлі на Барысава ўтрыманне. Перш-наперш ён перасадзіў нас на чай. Асіпенка.

6. каго-што. Пасадзіць усё, многае або ўсіх, многіх. Перасадзіць усе дрэвы. Акупанты перасадзілі ў турмы нямала людзей. □ Да нас прыехаў ляснічы Пятро Максімавіч, дзядзька Косця. Яны заставаліся ў нас, пакуль мы не перасадзілі ўсіх сасонак. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinsetzen

1) устаўля́ць, уса́джваць; упраўля́ць

etw. in die Zéitung ~ — памясці́ць што-н. у газе́це

2) садзі́ць (расліны)

3) (zu D, als A) прызнача́ць (кім-н.)

4) напру́жваць (сілы)

sein Lében ~ — рызыкава́ць сваі́м жыццём

5) вайск. уво́дзіць у бой

6) укла́дваць (грошы ў прадпрыемства)

etw. zum Pfand ~ — дава́ць што-н. пад зало́г

1) пачына́цца (пра музыку, хваробу і г.д.); надыхо́дзіць (пра мароз і г.д.)

(sich)

(für A) заступа́цца (за каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ground

[graʊnd]

1) зямля́, гле́ба f., грунт -у m.

2) ме́сца

fishing grounds — ме́сцы, раён для ры́бнай ло́ўлі

hunting grounds — раён палява́ньня

3) прычы́на, падста́ва f.

on what ground? — на яко́й падста́ве?

4) фон -у m.

5) дно мо́ра

6) Electr. зазямле́ньне n.

•

- above ground

- break ground

- cover ground

v.t.

1) кла́сьці на зямлю́, дакрану́цца да зямлі́

2) навуча́ць асно́вам

3) дава́ць фон для чаго́

4) Electr. зазямля́ць

5) садзі́ць на мель (карабе́ль, чо́вен)

6) прымуша́ць да паса́дкі (самалёт)

v.i.

садзі́цца на мель

[graʊnd]

p.t. and p.p. of grind

adj.

мо́латы, змо́латы (пе́рац)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sétzen

1) (па)садзі́ць, паста́віць; устана́ўліваць; кла́сці; змяшча́ць (што-н., куды-н.)

ein Dénkmal ~ — паста́віць по́мнік

j-n an Land ~ — вы́садзіць каго́-н. на бе́раг

den Hut auf den Kopf ~ — надзе́ць капялю́ш

sich (D) etw. in den Kopf ~ — убі́ць сабе́ што-н. у галаву́

2) садзі́ць (расліны)

3) рабі́ць ста́ўку (у гульні)

4) палігр. набіра́ць

5) у розных словазлучэннях:

j-n matt ~ — шахм. паста́віць мат каму́-н.

éiner Sáche (D) ein Énde ~ — пакла́сці кане́ц чаму́-н.

gróße Hóffnungen auf j-n, auf etw. ~ — усклада́ць вялі́кія надзе́і на каго́-н., на што-н.

Vertráuen auf j-n ~ — давяра́ць каму́-н.

sich (D) ein Ziel ~ — паста́віць сабе́ мэ́ту

es wird Híebe ~ — бу́дзе наганя́й

vi (h, s) (über A) пераско́чыць це́раз што-н.

über éinen Fluß ~ — перапра́віцца це́раз раку́

(sich)

1) садзі́цца

2) асяда́ць, адсто́йвацца, апада́ць

sich in den Besítz von etw. (D) ~ — авало́даць чым-н.

sich mit j-m in Verbíndung ~ — звяза́цца з кім-н.

sich zur Rúhe ~ — пайсці́ на адпачы́нак [на пе́нсію]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

возводи́ть несов.

1. (строить) будава́ць, ста́віць; узво́дзіць;

возводи́ть сте́ны до́ма будава́ць (узво́дзіць) сце́ны до́ма;

возводи́ть но́вое зда́ние будава́ць (ста́віць) но́вы буды́нак;

2. (поднимать) уст. узніма́ць, падыма́ць;

возводи́ть глаза́ узніма́ць (падыма́ць) во́чы;

3. (вести к более высокому общественному, служебному положению) перен. возводи́ть в чин (сан, досто́инство) надава́ць чын (сан, го́днасць);

возводи́ть на престо́л, на трон узво́дзіць (садзі́ць) на трон;

4. в др. знач. узво́дзіць;

возводи́ть в квадра́т узво́дзіць у квадра́т;

возводи́ть в зако́н (в при́нцип) узво́дзіць у зако́н (у пры́нцып);

5. (приписывать напрасно) книжн. узво́дзіць;

6. (к чему — относить происхождение чего-нибудь к чему-л.) книжн. выво́дзіць (ад чаго, з чаго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

seat

[si:t]

1) крэ́сла n., ла́ўка f.

have (take) a seat — сяда́й

2) ме́сца ў тэа́тры

We have reserved seats in the first balcony — Мы заказа́лі біле́ты на пе́ршым балько́не

3) ме́сца ў парля́мэнце

to win a seat — быць вы́браным (у парлямэ́нт)

to lose one’s seat — ня быць пераабра́ным

4) сядзе́ньне; сяда́лішча n. (ча́стка це́ла)

5) паса́дка f. (ко́ньніка)

v.t.

1) садзі́ць

2) зьмяшча́ць; мясьці́ць

The stadium seats thirty thousand people — Стадыён ме́сьціць трыццаць ты́сячаў людзе́й

•

- be seated

[si:t]

1) асяро́дак -ку m., цэнтар -ру m., сядзі́ба f.

A university is a seat of learning — Унівэрсытэ́т — асяро́дак наву́кі

2) дом -у m., рэзыдэ́нцыя f.

3) месцазнахо́джаньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Сала́, со́лка ’востраў сярод ракі, пакрыты лазой і кустамі’, ’камяністы выступ сярод рэчкі’ (іўеў., Арашонкава і інш., БЛ, 3, 45), сала́ ’водмель, востраў’, ’узвышанае месца сярод балота’ (іўеў., віл., швянч., Сл. ПЗБ). З літ. salá ’востраў’; гл. Арашонкава і інш. у названай крыніцы; Сл. ПЗБ, 4, 350.

Са́ла ₁ ’тлушчавае адкладанне ў целе жывёльнага арганізма’ (ТСБМ, Шат., Бяльк., ТС, Нар. сл.), ’сала, здор’ (Сл. ПЗБ), ’курыны тлушч’ (Жд. 1), ’гусіны тлушч’ (Мат. Гом.), ’мясістая абалонка ў гарбузе’ (навагр., З нар. сл.), ’белая сарцавіна камыша’ (жлоб., Кошчанка, вусн. паведамл.), салны́ця ’унутранае сала’ (Сл. Брэс.). Агульнаславянскае; рус. са́ло ’сала, нутранае сала’, укр. са́ло ’сала; здор’, стараж.-рус. сало, польск. sadło ’нутраны тлушч наогул’, в.-луж. sadło ’топленае сала, тлушч’, н.-луж. sadło ’нутраны тлушч, сала’, чэш. sádlo ’від жывёльнага тлушчу’, славац. sadlo ’тс’, серб.-харв. са̏ло ’нутраны тлушч, свіны тлушч’, славен. sál̥o ’нутраны тлушч’, балг. са́ло ’нутраны тлушч’, ’мяккая тканка вакол насення ў гарбузе, перцы і г. д.’, макед. са́ло ’свіны тлушч; нутраны тлушч’. Прасл. *sadlo. Дэрыват ад кораня *sad‑ (які ў *saditi ’садзіць’), г. зн. ’тое, што садзіцца на мяса або на нейкія часткі цела’; гл. Міклашыч, 287; Мацэнауэр, LF, 19, 244; Младэнаў, 567; Брандт, РФВ 24, 145; Фасмер, 3, 550; Шустар-Шэўц, 2, 1263; Борысь, 537. Сумненні адносна словаўтварэння ў Махэка₂ (535), які праславянскай лічыць форму *sadidlo, і Рэйзака (558); апошні лічыць магчымым утварэнне слав. слова ад і.-е. sa‑ ’сыціць’. Аналагічна Сной₁, 552. Мартынаў (Этимология–1982, 9) параўноўвае з прус. saltan ’сала’, літ. lašiniai ’сала’, марфалагічна тоесных слав. *sadlo, але фанетыку кораня цяжка давесці.

Са́ла ₂ ’бома для прыціскання бервяна на козлах’ (дзісн., КЭС), ’рычаг (цяжкае бервяно)’ (нараўл., Сл. ПЗБ), ’груз на калодзежным жураўлі’ (Сл. Брэс.). Да сала ₁. Калька літ. lašinai ’сала’, ’палка або чурбан для прыціскання дошак’.

Сала ₃ ’«жалезныя свечы» на аржавенні-вадзе, дзе шмат жалезных спалучэнняў’ (Нік. Очерки). Да сала ₁ (гл.).

Са́ла ₄ ’ледаход’ (Байк. і Некр.). Да сала ₁, параўн. рус. са́ло ’першая корка лёду’; гл. Фасмер, 3, 550.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)