дысана́нс

(фр. dossonance, ад лац. dissonans = які па-рознаму гучыць)

1) муз. спалучэнне тонаў рэзкага, няўзгодненага гучання (проціл. кансананс);

2) перан. адсутнасць у чым-н. гармоніі, разлад, няўзгодненасць (напр. д. у працы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дысана́нс

(фр. dissonance, ад лац. dissonans = які па-рознаму гучыць)

1) муз. адначасовае спалучэнне тонаў рэзкага, няўзгодненага гучання (проціл. кансананс 1);

2) перан. адсутнасць у чым-н. гармоніі, разлад, няўзгодненасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

такаферо́лы

(ад гр. tokos = роды + phero = нясу + -ол)

група вітамінаў Е, якія змяшчаюцца ў расліннай ежы, асабліва ў зернях злакаў і алеях, і адсутнасць якіх у арганізме выклікае разлад працэсаў размнажэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мітрэ́нга, мітрэнг̌а, мітрэнка, в.-дзв. мітрэга ’трывога, хваляванне, непакой, сумятня, разлад, турбота, шум, перапалох, перашкода, прыгода’, бялын. ’вечарынка, бяседа’ (ТСБМ, Нас., Касп., Янк. 1, Бір. Дзярж., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ; гродз., З нар. сл.; рагач., КЭС; бялын., Нар. сл.), стол. замытрэ́шка ’непакой’ (Вярэніч, вусн. паведамл.), мітрэнжыцца, мітрэнжыць, ваўк. мярэжыць, чэрв. мітрэжыцца, трак. мітранг̌аваць ’трывожыць, адчуваць непакой, недамаганне’, ’марудзіць’, мітрэнжанне ’сварка’, ’перашкода’ (Нас., Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл., Нар. лекс.). З польск. mitręga ’перашкода’, ’цяганіна’ (Шатэрнік, 158; Пальцаў, Лекс. і грам., 38; Кюнэ, Poln., 77), якое ўтварылася пры дапамозе суф. ‑ęga ад mitr‑, роднаснага з mitwać ’блытаць’ mituś — гл. мі́тусь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

discord

[ˈdɪskɔrd]

1.

n.

1) разла́дm., нязго́да f.; рознагало́сьсе n., разнабо́й -ю m.

2) Mus. дысана́нс -у m., несугу́чнасьць, несула́днасьць f.

3) ля́скат, бра́згат -у m.

2.

v.i.

не пагаджа́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

distemper

I [dɪˈstempər]

1.

n.

1) саба́чая чума́

2) духо́вы разла́д, духо́вы заняпа́д

3) замяша́ньне n., разгу́бленасьць f.

2.

v.t.

расстро́йваць

II [dɪˈstempər]

1.

n.

тэ́мпэра f.а́рба і малю́нак)

2.

v.t.

малява́ць тэ́мпэрай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сва́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Спрэчка, якая суправаджаецца крыкам, шумам і пад. Слова за слова — сварка разгаралася, як лясны пажар. Лынькоў. Свёкар не папускае.. [Любу] ў крыўду, але і яму абрыдне слухаць кожны дзень сварку і грызню. Васілевіч. // Абразлівыя словы, выразы; лаянка. Пайшлі праверкі і прамеры, Каб больш мець пэўнасці і веры І каб не выйшла перакосу І не зайсці ў чыю палосу, Во будзе крыку, будзе сваркі, — Няхай лепш цэлы будуць каркі. Колас. Не спрэчку трэба гнаць за дзверы, А, мабыць, сварку і разлад. Кусянкоў.

•••

Вязацца ў сварку гл. вязацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памі́ж, прыназ.

1. з Р або Т. Ужыв. для ўказання становішча прадмета або праяўлення дзеяння ў перамежку, пасярэдзіне чаго-н.

П. акном і сталом.

П. хмар.

П. двух агнёў (перан.). П. дзесяццю і дванаццаццю гадзінамі.

2. з Т або Р. Ужыв. для ўказання на групу прадметаў або асоб, у асяроддзі якіх наглядаюцца ўзаемасувязі, узаемаадносіны, узаемадзеянне.

П. намі ёсць дамоўленасць.

П. старымі сябрамі або п. старых сяброў стаў назірацца разлад.

П. намі (па сакрэце).

3. з Т. Служыць для ўказання на супастаўленне якіх-н. прадметаў, асоб, з’яў.

Розніца п. прыказкай і прымаўкай.

4. з Т. Служыць для абазначэння якой-н. групы прадметаў ці асоб, у межах якой адбываецца размеркаванне, падзел чаго-н.

Размеркаваць працу п. супрацоўнікамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кры́зіс

(гр. krisis = рашэнне, пераломны пункт)

1) рэзкі, круты пералом у чым-н. (напр. урадавы к., к. хваробы);

2) абумоўлены супярэчнасцямі ў развіцці грамадства разлад эканамічнага жыцця (напр. фінансавы к.);

3) востры недахоп чаго-н. (напр. жыллёвы к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

rock3 [rɒk] v.

1. калыха́ць; калыха́цца; люля́ць, закалы́хваць;

The boat rocked in the waves. Лодка гайдалася на хвалях.

2. трэ́сці; трэ́сціся; хвалява́ць; ура́жваць;

The explosion made the whole house rock. Ад выбуху затросся ўвесь дом;

The news rocked the city. Навіна шакіравала горад.

rock the boat infml уно́сіць разла́д; перашкаджа́ць зла́джанай рабо́це

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)