дысана́нс
(фр. dossonance, ад лац. dissonans = які па-рознаму гучыць)
1) муз. спалучэнне тонаў рэзкага, няўзгодненага гучання (проціл. кансананс);
2) перан. адсутнасць у чым-н. гармоніі, разлад, няўзгодненасць (напр. д. у працы).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)