разварушы́цца, ‑рушуся, ‑рушышся, ‑рушыцца; зак.

1. Пачаць інтэнсіўна варушыцца. Мурашнік разварушыўся. □ На прагаліне, на краі грудка, .. не было нічога, і раптам за якія два дні зямля разварушылася і на ёй узнік ладны курганок. Сабаленка.

2. Пачаць рухацца; перастаць быць маларухомым, вялым. [Тамаш:] — Прайду трохі — ногі млеюць. Як разварушацца пры рабоце, дык яшчэ нічога, А так, дык хоць і сядзі на адным месцы, як, усё роўна, ланцугом прыкаваны... Чорны. А Соня ўжо разварушылася. Працёршы хустачкай акуляры.., зазваніла талеркай, відэльцамі. Лось. // Выйсці са стану абыякавасці, апатыі, ажывіцца. Дзеці разварушыліся, павесялелі і выйшлі з таго стану замкнёнасці, у якім яны яшчэ так нядаўна былі. Колас. Госці аглядзелі ўсю гаспадарку.. Таварыш Строіш, цаг[ельнік] па прафесіі, асабліва разварушыўся каля цагельнага завода. Брыль.

3. перан. Стаць дзейным, актыўным. [Аляксей:] — Людзі разварушыліся, там-сям пачалі пускаць чырвонага пеўня ў панскія маёнткі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бро́сня ’цвіль на вадзе’ (БРС, Бір. Дзярж., Сцяшк. МГ), броснь (Нас., Чач.), бро́снець ’пакрывацца цвіллю’, таксама брасне́ць (Нас., Гарэц.). Дакладная адпаведнасць ва ўкр. мове (бро́сня ’Sporengehäuse’, і гэта слова Рудніцкі (218) лічыць вытворным ад брость ’пупышка на дрэве; зелень на дрэве’ < слав. brъstь ’пупышка, парастак’; да апошняга гл. Бернекер, 90; Фасмер, 1, 219) і польскай (brośń; гэта слова Брукнер (41) з няпэўнасцю параўноўвае з слав. bronъ ’светлы колер’, broněti ’паспяваць (аб збожжавых)’). Тлумачэнне Рудніцкага пераконвае, і можна толькі ўдакладніць, што бел. броснь — утварэнне ад бро́снець (< *бростнѣти < *brъstь). Развіццё значэння: бро́снець < *бростнѣти (*brъstьněti) ’пускаць парасткі, пупышкі, зелянець’ → ’зелянець’ → ’пакрывацца зеленню’ → ’броснець’. Тады польск. brośń — запазычанне з усх.-слав. (бел. або ўкр.), як і brośćукр. брость). Параўн. яшчэ Міхневіч, БЛ, 1972, 1, 72.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

strten

1.

vi (s)

1) стартава́ць

2) ав. стартава́ць, узляце́ць

3) пачына́ць рабо́ту

2.

vt

1) пачына́ць (эстафету)

ein nues Unternhmen ~ — пусці́ць но́вае прадпрые́мства

2) пуска́ць, запуска́ць (ракету і да т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

nstechen

* vt

1) нако́лваць, начапля́ць

2) падбухто́рваць, задзява́ць, спакуша́ць

3) перан.

ngestochen kmmen* — быць тут як тут

ngestochen sein — разм. быць нападпі́тку

4) пачына́ць бо́чку (піва, віна)

5) пуска́ць у ход [эксплуата́цыю]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

очко́

1. ачко́, -ка́ ср.;

дать не́сколько очко́в вперёд даць не́калькі ачко́ў напе́рад;

2. (глазок, отверстие) во́чка, -ка ср.;

втира́ть очки́ (кому-л.) настаўля́ць акуля́ры (каму-небудзь), пуска́ць тума́н у во́чы (каму-небудзь); уво́дзіць у зман (каго-небудзь), зама́зваць во́чы (каму-небудзь), забіва́ць ба́кі (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lansować

lans|ować

незак. рэкламаваць, папулярызаваць, падтрымліваць, распаўсюджваць, пускаць у ход;

~ować hasła wyborcze — папулярызаваць выбарчыя лозунгі;

radio ~uje tę piosenkę już trzeci tydzień — гэтую песню ўжо трэці тыдзень круцяць па радыё

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ахіне́я ’бязглуздзіца, выдумка’, укр. ахінея, рус. ахинея. Звычайна лічыцца т. зв. семінарысцкім словам, узнікшым на базе спалучэнняў тыпу «афинейские плетения», «ахинейская премудрость» сумбурная, цяжкая для зразумення прамова’ ад грэч. ἀθηνατος ’афінскі’ (з Афін), гл. Фасмер, 1, 97; Рудніцкі, 1, 43; паводле Шанскага, 1, А, 180, беларускае і ўкраінскае словы з рус. ахинея. Згодна з Вінаградавым (РР, н. с., 3 (1928), 28–46), ад хинить ’лаяць, ганьбіць’, хинь ’бязглуздзіца, глупства’ з адлюстраваннем на пісьме акання, што сведчыць пра паўднёварускае паходжанне слова (аднак пры гэтым не ўлічваецца, што зыходныя словы вядомы пераважна на паўночнай тэрыторыі). Па семантыцы бліжэй да царкоўнаславянскага (серб.) хынити ’хлусіць’, серб.-харв. хи́нити ’прытварыцца, быць няшчырым, хлусіць’, якія фанетычна адпавядаюць польск. chynąć, бел. хі́нуць ’сагнуць’, параўн. прастамоўе загнуць, загібаць, ’выдумляць, гаварыць бязглуздзіцу’, а таксама мсцісл. пускаць хі́нню ’марнатравіць’ (Юрч. Фраз. 2).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bujać

незак.

1. гушкаць; калыхаць;

2. лунаць; лятаць;

bujać po świecie — бадзяцца па свеце;

3. выдумляць; bujać kogo пускаць туман; замазваць вочы;

4. перан. лунаць; узносіцца (думкамі); фантазіраваць;

bujać w obłokach — лунаць у воблаках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

spin2 [spɪn] v. (spun)

1. круці́ць; круці́цца, вярце́ць; вярце́цца;

spin a top пуска́ць ваўчо́к;

My head spins. У мяне кружыцца галава;

The room span round. Пакой паплыў перад вачыма.

2. пра́сці, снава́ць, сука́ць;

spin a web пле́сці павуці́нне

spin a yarn раска́зваць ба́йкі

spin along [ˌspɪnəˈlɒŋ] phr. v. ху́тка ру́хацца, ху́тка е́хаць, не́сціся (на веласіпедзе, машыне і да т.п.)

spin out [ˌspɪnˈaʊt] phr. v. расця́гваць час;

spin out a story до́ўга і ну́дна раска́зваць што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bubble

[ˈbʌbəl]

1.

n.

1) бу́рбалка, бу́рбалачка f., dim.

soap bubbles — мы́льныя бу́рбалкі

2) пузы́р -а́, пузыро́к -ка́ m.

3) бу́льканьне, бульката́ньне n.

4) ду́ты плян; ду́тая спра́ва

2.

v.i.

1) пуска́ць бу́рбалкі; бурлі́ць (-ца)

2) бульката́ць, бу́лькаць (пра кіпя́чую ваду́), цурчэ́ць, журчэ́ць (пра ваду́, руча́й)

- bubble bath

- bubble gum

- bubble over

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)