аве́рс

(фр. avers, ад лац. adversus = павернуты тварам)

правы (галоўны) бок манеты, медаля, банкноты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Найліхоўніцу ’навыварат’ (шчуч., Сцяшк. Сл.). Ад незафіксаванага *ліхоўніца, што магло быць утворана шляхам семантычнай кандэнсацыі з устойлівага словазлучэння ліхі бок (ліхая старана) ’левы бок матэрыі і пад.’, проціпастаўленага ўстойліваму словазлучэнню добры бок ’правы бок’, параўн. надобрыцу ’на правы бок’ (гл.); апошняе магло стаць узорам для ўтварэння слова і без стадыі семантычнай кандэнсацыі. Я пасля прыназоўніка (= прыстаўкі) на з’явілася, магчыма, на марфемным шве ў выніку універбацыі (= зрашчэння) прыназоўнікавага словазлучэння (як кампенсацыя знікаючай паўзы?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паве́раны ’асоба, якая мае правы дзейнічаць ад імя якой-н. асобы або ўстановы ў афіцыйным парадку’ (ТСБМ, Др.-Падб.). З рус. пове́ренный ’тс’ (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

змабілізава́цца, ‑зуюся, ‑зуешся, ‑зуецца; зак.

Разм. Тое, што і мабілізавацца. — Таварышы, не здадзімся, не схібім перад чорнай навалай. Змабілізуемся, будзем адзінымі ў барацьбе за свае рабочыя правы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

right-hand

[,raɪtˈhænd]

adj.

1) пра́вы, правару́чны

2) Figur. падру́чны, кары́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

suffragette

[,sʌfrəˈdʒet]

n.

суфражы́стка f. (удзе́льніца ру́ху за вы́барчыя правы́ жанчы́н)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

інса́йд м. спарт. уст. Hálblinke (sub) m -, -n (левы); Hálbrechte (sub) m -n, -n (правы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нераўнапра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае няроўныя правы з кім‑, чым‑н., пазбаўлены раўнапраўя. Нераўнапраўны дагавор. Нераўнапраўнае становішча. □ Дзеля выратаванне сацыялістычнай рэвалюцыі Савецкі ўрад падпісаў цяжкі, нераўнапраўны Брэсцкі мір. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнапра́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ўсе правы. Андрэю часова прыйшлося замяніць брыгадзіра шостай брыгады, які паехаў адпачываць на поўдзень. Атрымаўшы такія абавязкі, хлапец адразу адчуў сябе паўнапраўным калгаснікам. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hálbrechte

sub m -n, -n спарт. пра́вы паўсярэ́дні (інса́йд)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)