zúleiten

vt

1) накіро́ўваць, перадава́ць (пісьмо)

2) падво́дзіць (ваду і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dúrchgeben

* vt перадава́ць (праз што-н., тс. па радыё і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бадо́

[фр. J. Baudot = прозвішча фр. вынаходцы (1845—1903)]

літарадрукавальны тэлеграфны апарат, які дазваляе перадаваць па адным провадзе некалькі тэлеграм адначасова ў абодвух напрамках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гу́тарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., з кім і без дап.

Весці гутарку; размаўляць. Захар нейкі час яшчэ сядзеў і гутарыў з Раманам. Колас. Збяруцца.. мужчыны на вуліцы, гутараць, кураць. Брыль. // Расказваць, перадаваць чуткі пра што‑н. А людзі часам гутараць, А ў людзях сказ жыве, Што жыў на бедным хутары Хлапец Лявон Сувей. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фатаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., каго-што.

Адлюстроўваць на фотаплёнцы, на фатаграфіі. І ўсё ж шмат было незразумелага, і гэта трывожыла Сяргея. Для чаго яго фатаграфавалі з аўчаркай? Шахавец. Як толькі званы заціхлі, турысты хапіліся за свае фотаапараты, пачалі фатаграфаваць званіцу, уваход у храм, дворык. Краўчанка. // перан. Вельмі дакладна, натуралістычна перадаваць, капіраваць што‑н. (у мастацкай творчасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

devolve

[dɪˈvɑ:lv]

v.t.

1) перадава́ць

2) перадава́цца

The responsibility devolved on me — Адка́знасьць звалі́лася на мяне́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nadawać

незак.

1. надаваць;

2. прысвойваць;

3. адпраўляць, высылаць;

4. перадаваць, трансляваць;

гл. nadać

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fúnken

vt

1) перадава́ць па ра́дыё

2) разм. страля́ць, палі́ць (пра артылерыю)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

музыка́льны

(лац. musicalis)

1) здатны да музыкі, здольны ўспрымаць і правільна перадаваць яе (напр. м. слых, м. чалавек);

2) прыемны на слых, меладычны (напр. м. голас).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

электрызава́ць

(фр. électriser, ад н.-лац. electricus = электрычны)

1) перадаваць якому-н. целу электрычны зарад;

2) перан даводзіць каго-н. да ўзбуджанага стану (напр. э. аўдыторыю).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)