макіяве́леўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да макіявелізму; хітры, каварны, двудушны. Макіявелеўская палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мілітары́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мілітарызму, мілітарыста. Мілітарысцкая палітыка. Мілітарысцкія арганізацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэвізіяні́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэвізіянізму, рэвізіяніста. Рэвізіянісцкая палітыка. Рэвізіянісцкія плыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захва́тнический захо́пніцкі;

захва́тническая поли́тика империали́стов захо́пніцкая палі́тыка імперыялі́стаў;

захва́тнические во́йны захо́пніцкія во́йны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

НЭП (но́вая экономи́ческая поли́тика) ист. НЭП, род. НЭ́Па м. (но́вая эканамі́чная палі́тыка).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

politics [ˈpɒlətɪks] n.

1. палі́тыка, паліты́чная дзе́йнасць;

Politics has never interested me. Палітыка мяне ніколі не цікавіла.

2. паліты́чныя по́гляды;

What are your politics? Якія ў вас палітычныя погляды?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэа́кцыя², -і, ж.

Палітыка актыўнага супраціўлення грамадскаму прагрэсу і падаўлення рэвалюцыйнага руху, якую вядуць эксплуататарскія класы ў барацьбе за захаванне або зварот сваіх правоў і палітычнага панавання, за захаванне аджыўшых грамадскіх парадкаў.

Палітычная р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зго́дніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да згодніка, згодніцтва. Згодніцкая палітыка меншавікоў. Згодніцкая тактыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыя́л-імперыялі́зм, ‑у, м.

Разнавіднасць апартунізму, палітыка падтрымкі сацыял-дэмакратамі імперыялістычнага ўрада сваёй краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дваі́сты, -ая, -ае.

1. Які складаецца з дзвюх аднародных частак.

Д. след.

2. Такі, які змяшчае ў сабе дзве розныя якасці, часта супярэчлівыя.

Дваістая натура.

Дваістае пачуццё.

Дваістая палітыка крахам канчаецца.

|| наз. дваі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)