недаразві́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не дасягнуў поўнага развіцця, затрымаўся ў росце, развіцці. Недаразвітае насенне. // Які вылучаецца недастатковым развіццём разумовых здольнасцей. Недаразвітае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераве́яць, ‑вею, ‑вееш, ‑вее; зак., што.

1. Правеяць паўторна, яшчэ раз. Перавеяць насенне перад сяўбой.

2. Правеяць усё, многае. Перавеяць намалочанае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвёрданасе́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае шчыльную абалонку, не прапускае паветра і доўга не набухае ў вадзе (пра насенне злакавых раслін). Цвёрданасенная пшаніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Sämeri

f -, -en

1) га́ндаль насе́ннем

2) часцей pl дро́бнае насе́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

насе́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да насення (у 1 знач.); у якім знаходзіцца насенне. Насенныя каробачкі. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе насення. Насеннае размнажэнне.

2. Які мае адносіны да насення (у 2 знач.). Насенны матэрыял. Насенны фонд. // Які пакідаецца на насенне. Насенная бульба. □ Шырокі загон насеннай канюшыны ішоў ад ельніку. Чорны. // Прызначаны для вырошчвання насенных раслін. Насенны ўчастак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зара́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заразіць.

2. у знач. прым. Напоўнены хваробатворнымі мікробамі або шкоднымі рэчывамі. Заражанае насенне. Заражаная вада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардамо́н, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Шматгадовая трапічная расліна сямейства імбірных.

2. ‑у, зб. Насенне гэтай расліны, якое ўжываюць як вострую прыправу.

[Грэч. kardamōmon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кардамо́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кардамона, кардамону, уласцівы яму. Кардамонавае насенне. Кардамонавы пах. // Прыгагаваны з кардамонам (у 2 знач.). Кардамонавая гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кме́нны і кмі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кмену, кміну. Кменнае насенне. Кмінны пах. // Прыгатаваны з кменам, кмінам. Кменны хлеб. Кмінная гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семяправо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

1. Канал, які служыць для вывядзення семені, спермы.

2. Частка механізма сеялкі, па якой насенне падаецца ў сашнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)