пабла́жлівы, ‑ая, ‑ае.

1. Нястрогі, непатрабавальны. Так з іх [настаўнікаў] паблажлівай дапамогай і закончыла Ева сямігодку. Асіпенка.

2. Мяккі, велікадушны. Лёс, які дагэтуль наносіў .. [Сімону] удары, стаў больш паблажлівым. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сангі́на, ‑ы, ж.

1. Мяккі чырвона-карычневы мінеральны карандаш, які ўжываецца ў мастацтве. Партрэт напісаны сангінай. □ Улюбёныя графічныя матэрыялы Сергіевіча — аловак, сангіна. Шматаў.

2. Малюнак, выкананы такім карандашом.

[Фр. sanguine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уза..., прыстаўка (гл. уз...).

Ужываецца замест «уз...»: 1) перад збегам зычных, напрыклад: узабрацца, узарвацца, узаткнуць; 2) перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напрыклад: узалью, узаб’ю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ашамо́так ’мяккі качан капусты’ (Жд.). Ад шаматаць ’шалясцець’, што ўзыходзіць да гукапераймальнага шам! (пра невыразны глухі гук).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лаўчы́цца ’знаходзіць зручны момант, каб спрытным рухам зрабіць што-небудзь’ (ТСБМ). Да лоўкі (гл.), як мя́ккі — мякчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мекашэўя, мекішэўя ’мышцы’ (віл., чэрв., Сл. ПЗБ). Утворана ад мя́кіш (< мяккі) < прасл. mękyšь і суфіксаў ‑ev‑ьje.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

suave

[swɑ:v]

adj.

1) ве́тлівы, пачці́вы, даліка́тны; сьве́цкі

2) лаго́дны, мяккі́ (пра віно́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wábbelig

a

1) мя́ккі, ры́хлы, дру́злы

2) хі́сткі, дрыго́ткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stréichkäse

m -s, - (мя́ккі) сыр (які намазваецца на хлеб)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

téigig

a

1) вя́зкі, як це́ста

2) мя́ккі, пераспе́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)