насо́хлы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. пр. ад насохнуць.

2. Які добра высах, сухі. Насохлая салома схапілася ў момант [агнём]. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Імгне́нне ’міг, момант’ (ТСБМ, Яруш.). З польск. mgnienie, таго ж кораня, што і міг (гл.), з пратэзай і‑. Вядома яшчэ ў старабеларускай мове XVI ст. як кампанент выразу въ мгненіи ока («Катэхізіс» С. Буднага).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бягу́чы

1. láufend;

у бягу́чым го́дзе im láufenden Jahr;

2. (цяперашні) gégenwärtig;

бягу́чы мо́мант gégenwärtige Láge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

міну́та ж разм

1. Minúte f -, -n;

2. (момант) Áugenblick m -(e)s, -e; гл хвіліна

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

віскатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і вісклівы. Карніцкі ў момант падхапіўся і закрычаў нейкім віскатлівым голасам: — Вольна, Мішка, вольна! Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мерлы, ‑ая, ‑ае.

Які вымер, не пакінуўшы патомства (пра род, сямейства і пад.). Момант — вымерлая жывёліна. // Які знік, перавёўся (пра расліны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аб’е́зны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якім аб’язджаюць; кружны. Доўгі шнур падвод на момант затрымаўся, пасля пярэдняя завярнула на аб’езную сценку. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папамле́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Млець неаднаразова. У іншы б момант дык Мікуць успомніў бы, як Ладымер сам папамлеў. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угару́, прысл.

Разм. Тое, што і угору. Сяржант ускінуў угару карабін, у момант прыцэліўся і стрэліў. Чорны.

•••

Ісці ўгару гл. ісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

momentán

1.

a імгне́нны, вокамгне́нны

2.

adv за́раз, адра́зу; у гэ́ты мо́мант

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)