дзі́ка прысл

1. wild;

2. (са страхам) erschrócken, erschréckt (крык);

3. (дзіўна, незвычайна) úngewöhnlich, mérkwürdig;

4. (запушчана, недагледжана) vernáchlässigt, úngepflegt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аклама́цыя

(лац. acclamatio = крык)

прыняцце або адхіленне сходам якой-н. прапановы без падліку галасоў, на падставе рэакцыі ўдзельнікаў сходу, што выяўляецца ў выгуках, розных рэпліках.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

курлы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Ствараць гукі, падобныя на «курлы» (пра жураўлёў). Не спяшаючыся цякла Біць, а ў высокім сінім небе журботна курлыкалі журавы. Навуменка. // Пераймаць крык жураўля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

outcry [ˈaʊtkraɪ] n. (at/over/against) крык ро́спачы/адча́ю; гне́ўны пратэ́ст;

The new law provoked a public outcry. Прыняцце новага закона выклікала абурэнне грамадскасці.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шо́лам, ‑у, м.

Абл. Шум, крык. Гарадскі шолам, які спаткаў.. [Рыгора] на вакзале і праводзіў да Петрусёвай кватэры, змаўкаў. Гартны. Раптам — з-за ўзгорка пачуўся незвычайны шолам, бабскі гвалт. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашурмава́ць, шурмаваць ’выказваць незадавальненне, лаяцца’ (дзярж., Нар. сл.). Балтызм. Параўн. літ. šurmulys ’шум, гамана, крык’, šurmuliuoti ’шумець’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Radáu

m -s ля́мант, го́ман, крык, сканда́л;

~ máchen гамані́ць, крыча́ць, сканда́ліць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lóckruf

m -(e)s, -e паляўн. крык-прына́да (імітацыя голасу жывёлы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

scream​1 [skri:m] n.

1. віск, ві́скат, прані́злівы крык;

screams of laughter вы́бух сме́ху

2. infml, dated паце́ха;

He’s a perfect scream. Ён проста пацеха.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

yell

[jel]

1.

v.i.

1) крыча́ць; галасі́ць

2) гарла́ніць, гарлапа́ніць

2.

n.

крык, вы́крык -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)