clink

I [klɪŋk]

1.

n.

лёгкі звон, дзы́нканьне n.

2.

v.

1) зьвіне́ць; звані́ць

2) дзы́нкаць

II [klɪŋk]

n., Sl.

турма́ f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

металёвы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і металічны. Да фарбаваных дзвярэй у калідорах былі прыбіты металёвыя дошчачкі. Бядуля. Глухі металёвы звон пранёсся ў цішыні. Краўчанка. Палоса вады з цьмяным металёвым водбліскам ляжала.., як нейкая лінія, як нейкі рубеж. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Бурлі́ць ’бурліць’. Рус. бурли́ть, укр. бурли́ти. Усх.-слав. слова, спрэчнае па паходжанню. Праабражэнскі (1, 54) лічыў яго гукапераймальным. Фасмер (1, 246), Рудніцкі (263–264) думаюць пра сувязь з *burʼa (гл. бу́ра). Шанскі (1, Б, 234) выводзіць ад *бурло ’крыкун, шумны чалавек’ (параўн. рус. бурло ’самы вялікі звон на званіцы’, бурлан ’крыкун, забіяка’ і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

toll

I [toʊl]

1.

v.i.

1) біць у звон

2) скліка́ць, апавяшча́ць зво́нам

2.

n.

1) звон (гук)

2) уда́р у звон

II [toʊl]

n.

1) мы́та n., по́шліна f.

We pay a toll when we use the bridge — Мы пла́цім за прае́зд праз мо́ст

toll on long distance telephone calls — пла́та за міжгаро́днія тэлефо́нныя гу́таркі

2) Figur. шко́да, стра́та f.

The Charnobyl disaster took a heavy toll of human lives — чарно́быльская катастро́фа нане́сла цяжкі́я людзкі́я стра́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boom1 [bu:m] n. (in)

1. бум, рапто́ўны ўздым (гандлю, эканомікі, папулярнасці і да т.п.);

the post-war boom in building паслявае́нны бум у будаўні́цтве

2. гул (гармат, грому); звон (званоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

звіне́ць несов.

1. издава́ть звон, звене́ть;

звіня́ць стру́ны — звеня́т стру́ны;

звіня́ць дзіця́чыя галасы́ — звеня́т де́тские голоса́;

2. (о насекомых) зуде́ть;

звіня́ць камары́ — зудя́т комары́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

та́ры, нескл., ж.

Мнагаструнны шчыпковы музычны інструмент, пашыраны на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі. Гаварылі зурны, і гудзелі тары, І стаяў у песнях Ардашат. Броўка. Звон зурны, і чанура, і тары, Што ў сугучнасць зліліся адну, Павялічваюць сэрца ўдары... Гурло.

[Грузінскае tari.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́згалас, ‑у, м.

Абл. Рэха, адгалоскі. Я свой звон ход у ход Размахну, як ніхто і ніколі; Аж ад рук і ад хмур вежы рухне падмур, Толькі розгалас пойдзе па полі. Купала. Шырокі розгалас здабудуць гэтыя крылатыя словы, нібы выдыхнутыя адным сэрцам. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хруста́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да хрусталю (у 1 знач.), уласцівы яму. Хрустальны бляск. // Звязаны з вырабам хрусталю. Хрустальны завод. // Зроблены з хрусталю. Хрустальная ваза.

2. перан. Празрысты. Хрустальныя каплі расы. // Чысты, звонкі, як у хрусталю (пра гукі). Хрустальны звон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

podźwięk, ~u

м.

1. звон; бразгат, бразганне, бразгатанне;

2. водгук; рэха;

podźwięk nosowy лінгв. насавы рэзананс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)