падазрэ́нне ср. подозре́ние;

п. на захво́рванне — подозре́ние на заболева́ние;

◊ быць пад ~ннем (на ~нні) — быть под подозре́нием (на подозре́нии)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́нкер, ‑у, м.

У выразах: мяккі шанкер — інфекцыйнае венерычнае захворванне; цвёрды шанкер — першае праяўленне захворвання сіфілісам у выглядзе язвы, якая ўзнікае на месцы заражэння інфекцыяй.

[Фр. chancre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прафіла́ктыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Мерапрыемствы, якія папярэджваюць захворванне.

2. Мерапрыемствы, якія засцерагаюць што‑н. ад заўчаснага псавання, зносу і пад. Прафілактыка і рамонт аўтамабіляў.

[Ад грэч. prophylaktikós — ахоўны, засцерагальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сапу ​1. Сапнае захворванне. // Хворы на сап. [Рыбін:] — Банадзюк напаіў сапнага каня ў карыце ў Жарабках, чым заразіў калгасных коней. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

occupational [ˌɒkjuˈpeɪʃənl] adj. прафесі́йны;

an occupational disease прафесі́йнае захво́рванне;

an occupational risk/hazard прафесі́йная ры́зыка; ры́зыка, звяза́ная з хара́ктарам пра́цы;

occupational therapy праца тэрапі́я

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ны́ркавы, ны́рачны анат. Níeren-;

мед. ны́ркавыя [ны́рачныя] камяні́ Níerensteine pl;

ны́ркавае [ны́рачнае] захво́рванне Níerenerkrankung f -, -en, Níerenleiden n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мазгавы́ анат., мед. Ge¦hírn-, Hírn; zerebrál, Zerebrál-;

мазгава́я абало́нка Hírnhaut f -, -häute;

мазгаво́е захво́рванне Gehírnkrankheit f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пада́гра ’захворванне суставаў і тканак у выніку парушэння абмену рэчываў’ (ТСБМ). Ст.-бел. подакгра (подагра) ’падагра’ (сяр. XVII ст.). З польск. podagra < лац. podagra ад грэч. ποδαγρα (Булыка, Лекс. запазыч., 129), першапачаткова ’пастка для ног’ (Фасмер, 3, 296).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інтэркурэ́нтны

(лац. intercurrens, -ntis = які дамешваецца)

які выпадкова далучаецца;

і. захворванне — захворванне, якое ўскладняе працяканне іншага захворвання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парша́, ‑ы, ж.

1. Заразная хвароба звычайна на скуры галавы пад валасамі, пры якой з’яўляюцца струны і рубцы. // Разм. Струпы, высыпка на целе.

2. Захворванне сельскагаспадарчых раслін, якое характарызуецца паверхневым пашкоджаннем тканак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)