1. Які мае адносіны да горада (у 1 знач.). Гарадская вуліца. Гарадскі парк. Гарадскі звычай.
2.узнач.наз.гарадскі́, ‑ога, м.; гарадска́я, ‑ой, ж.Жыхар, жыхарка горада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азія́т, ‑а, М ‑яце, м.
1. Карэнны жыхар Азіі.
2.Уст.зневаж. Грубы, жорсткі, некультурны чалавек. Ці ж чалавек ён? азіят, Душа зацятая, ліхая, Такіх паноў і свет не знае.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
milionowy
мільённы;
milionowy obywatel miasta — мільённы жыхар горада
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ту́былец ‘туземец, мясцовы жыхар, абарыген, аўтахтон’ (ТСБМ, Гарб., Нас., Некр. і Байк., Яруш., ЛА, 3), тубы́лец ‘тс’ (Гарэц., Байк. і Некр.), ту́быліц ‘тс’ (Бяльк.), сюды ж ту́былнык ‘мясцовы жыхар’ (Клім.), ту́бельцы ‘карэнныя жыхары’ (Жд. 3), ту́былнэц, ту́былнык ‘тутэйшы’ (стол., Нар. лекс.); ту́болец, ту́бэлэц, ту́былнык (палес., ЛА, 3), ст.-бел.тубылецъ ‘карэнны жыхар пэўнай мясцовасці’ (ГСБМ). Паводле Жлуткі (174, 175), апошняе адпавядала юрыдычнаму мясцоваму лац.incola ‘тубылец, тутэйшы, карэнны жыхар’ або indigena ‘тс’ і ‘нованабілант; шляхціц-іншаземец’. З польск.tubylec ‘тс’; Кюнэ (111) выводзіць са ст.-польск.tu і bydliciel ці іншага назоўніка, утворанага ад bydlić ‘пражываць, жыць’, а не być, што не бясспрэчна, параўн. ЕСУМ (5, 667), гл. таксама тужылец. Сюды ж тубы́ліца ‘мясцовая жыхарка’ (Байк. і Некр.), тубы́льны ‘аўтахтонны’ (там жа), ту́былный ‘мясцовы’ (кобр., Ск. нар. мовы). Гл. таксама тубалка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паўно́чнік1, ‑а, м.
Жыхар Поўначы.
паўно́чнік2, ‑а, м.
Разм. Той, хто не лажыцца спаць да позняй ночы.
паўно́чнік3, ‑у, м.
Адна- або шматгадовая травяністая і кустовая расліна сямейства варсянкавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
citizen[ˈsɪtɪzn]n.
1. грамадзя́нін; грамадзя́нка;
a citizen of the world касмапалі́т
2. гараджа́нін; гараджа́нка; жыха́р го́рада
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аднасе́лец, ‑льца, м.
Разм.Жыхар або ўраджэнец сяла ў дачыненні да каго‑н. з гэтага ж сяла. Тодар.., астаўшыся ад усіх сваіх аднасельцаў, упрасіў прыёмшчыка не пакідаць яго аднаго з жытам назаўтра.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Insuláner
m -s, - жыха́р вы́спы [во́страва], астраўля́нін
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Peruáner
m -s, - перуа́нец, жыха́р Перу́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gróßstädter
m -s, - жыха́р вялі́кага го́рада
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)