мяша́нец, ‑нца, м.

Разм. Жывёла або расліна, атрыманая ад скрыжавання двух розных парод, відаў; метыс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гуляцца, -яюся, -яешся, -яецца; зак.

1. Уволю нагуляцца, адпачыць.

В. за дзень дома.

2. Набрацца сілы, адкарміцца на волі.

Выгулялася жывёла за лета.

|| незак. выгу́львацца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ДАНІЭ́ЛЬ,

жывёла, гл. Лань.

т. 6, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пантэра,

жывёла сям. кашэчых.

т. 12, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рага́ты Horn -; gehörnt (тс. перан.);

рага́тая жывёла Hórnvieh n -s;

буйна́я рага́тая жывёла Ríndvieh n, Rínder pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

племянны́ в разн. знач. племенно́й;

~нна́я жывёла — племенно́й скот;

~нная мо́ва — племенно́й язы́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cattle

[ˈkætəl]

n.

а) рага́тая жывёла, ста́так -ку m., бы́дла n., скаці́на f.

б) сво́йская жывёла, пагало́ўе n., жывы́ інвэнта́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

скаці́на, -ы, ж. (разм.).

1. зб. Буйная сельскагаспадарчая жывёла.

Пасвіць скаціну.

Пагнаць скаціну ў поле.

2. перан. Грубы, бяздушны чалавек (груб., лаянк.).

|| памянш.-ласк. скаці́нка, -і, ДМ -нцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АРГАЛІ́,

млекакормячая жывёла, гл. Архар.

т. 1, с. 459

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АРКА́Р,

млекакормячая жывёла, гл. Архар.

т. 1, с. 478

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)