1) рабі́ць адбі́ткі, адбіва́ць на папе́ры (узо́ры, сло́вы)
2) друкава́ць; выдава́ць дру́кам кні́гі, газэ́ты
3) набіва́ць (матэ́рыю, шпале́ры)
4) піса́ць друкава́нымі лі́тарамі
5) захо́ўваць (-ца) (у па́мяці)
6) Phot. адбіва́ць (зды́мкі)
2.
n.
1) шрыфт -у m.
clear print — выра́зны друк(шрыфт)
2) друкава́ныя выда́ньні, друк -у m.
3) адбі́так -ку, сьлед -у m.
4) зды́мак, зро́блены з нэгаты́ву
5) узо́рыстая ткані́на
summer prints — ле́тнія ўзо́рыстыя матар’я́лы
•
- in print
- out of print
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
перыяды́чны
(гр. periodikos)
1) які паўтараецца праз пэўныя прамежкі часу (напр. п-ыя дажджы);
2) які выдаецца праз пэўныя прамежкі часу (напр. п. друк).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Арама́т. Рус., укр.арома́т. Ст.-бел.ароматъ, ароматы (у друк. кн. XVII ст., Гіст. мовы, 1, 298), ст.-рус.ароматъ з ст.-слав. (толькі мн. л.!), ароматы < грэч.ἄρωμα, мн. л. ἀρώματα, родны скл. мн. л. ἀρωμάτων. Стараславянская форма адлюстроўвае грэч. мн. л. Паколькі ўжо ў Лексісе Зізанія арома́ты, націск, магчыма, выводзіць з грэч. ускосных форм, а не з франц. Параўн. Шанскі, 1, А, 146. Аб грэчаскай крыніцы бел.арамат гл. Булахаў, Курс суч., 163; Юргелевіч, Курс, 127; Гіст. лекс., 122.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
sygnatura
ж.
1. подпіс;
2.фарм., друк. сігнатура;
3.спец. шыфр (бібліятэчны і да т.п.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
публіка́цыя
(польск. publikacja, ад лац. publicatio)
1) аб’яўленне чаго-н. для агульнага ведама праз друк (напр. п. аб’явы);
2) друкаванне якіх-н. матэрыялаў у кнізе, газеце, часопісе;
3) тое, што апублікавана, выдадзена.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Талы́заць ’цягаць, тузаць, біць’, талы́знічаць ’цягацца, марнатравіць’ (Нас., Байк. і Некр.), сюды ж талы́знік ’марнатравец’ (Нас.). Параўн. рус.пск.талы́зина ’тоўстая дубіна, друк’. Яшчэ Насовіч (632) выказаў меркаванне пра запазычанне з літ.talziti ’кідаць, кідаючы біць’; паводле Карскага (Труды, 394), з літ.talãžyti, tàlažuoti ’боўтаць’ або з літ.tálžyti, лат.tâlzît ’біць’ (Кіпарскі, Лекс. балтызмы; Лаўчутэ, Балтизмы, 56). Анікін (Опыт, 285) лічыць гэта непрымальным з фармальных прычын і мяркуе пра экспрэсіўнае ўсходнеславянскае ўтварэнне, параўн. таласкаць, гл. Параўн. таксама Фасмер (4, 14), дзе абмяркоўваюцца і іншыя спробы этымалагізацыі слоў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
о́рганв разн. знач.о́рган, -на м.;
о́рган слу́хао́рган слы́ху;
печа́ть — мо́щный о́рган просвеще́ния и воспита́ния массдрук — магу́тны о́рган асве́ты і выхава́ння мас;
парти́йные о́рганы парты́йныя о́рганы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)