beríchtigen
vt
1) выпраўля́ць, папраўля́ць; (с)карэкці́раваць
2) абвярга́ць (ілжывае паведамленне)
3) плаці́ць (доўг)
éine Réchnung ~ — плаці́ць па раху́нку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gláttmachen
аддз. vt
1) разм. ула́джваць (справу)
2) разм. расквіта́цца (з чым-н.), апло́чваць, распла́чвацца
éine Schuld ~ — заплаці́ць доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
cancel [ˈkænsl] v.
1. адмяня́ць, касава́ць, анулява́ць;
cancel a contract скасава́ць кантра́кт;
cancel a debt анулява́ць доўг;
cancel an order адмяні́ць зака́з;
cancel a treaty анулява́ць/скасава́ць дагаво́р
2. выкрэ́сліваць, выкасо́ўваць (напісанае)
3. пагаша́ць (паштовыя маркі)
cancel out [ˌkænslˈaʊt] phr. v. ураўнава́жваць, збалансо́ўваць; нейтралізава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вінава́ты, ‑ая, ‑ае; ‑ват, ‑а.
1. Які правініўся ў чым‑н., зрабіў злачынства. Прызнаць вінаватым. □ [Толя:] — Тут не адзін дырэктар вінаваты. Не ўсе навучыліся дабро сваё, сваю працу як след шанаваць. Брыль. Віктар стаяў, апусціўшы галаву, і сапраўды адчуваў сябе вінаватым. Маўр. // у знач. наз. вінава́ты, ‑ага, м. Віноўнік. І правы і вінаваты.
2. Які з’яўляецца прычынай чаго‑н. Алеська.. скрыва пазірала і на Любу, быццам тая вінавата была ў яе гневе. Мурашка. Шышак — безліч, а спадчыны сасна не пакінула. Мабыць, вінавата проста месца. Навуменка.
3. толькі поўн. ф. Які выяўляе ўсведамленне сваёй віны. Вінаваты голас. Вінаватая ўсмешка. □ Ліда спадылба вінаватым позіркам глядзіць на брата. Пальчэўскі.
4. Які вінен каму‑н., мае доўг. [Паўлік:] — Бацька мой.. не мог ніяк з даўгоў выбрацца — Сегенецкаму вінаваты быў гэтулькі, што маці.. па паўлета дарэмна яму жала. Чорны. // у знач. наз. вінава́ты, ‑ага, м. Той, хто вінен каму‑н., мае доўг. [Ціток:] — Хай мне паадрабляюць усе вінаватыя. Лобан. Не плаціць багаты, а вінаваты. Прыказка.
•••
Богу душою не вінаваты (вінны) — зусім не вінаваты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
redeem
[rɪˈdi:m]
v.t.
1) выкупля́ць
The slaves were redeemed — Рабо́ў вы́купілі
2) спло́чваць (доўг)
3) спаўня́ць, выко́нваць
to redeem a promise — спо́ўніць абяца́ньне
4) вызваля́ць, вырато́ўваць; збаўля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сквіта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., з кім-чым.
Разм. Разлічыцца з кім‑н., аддаць доўг каму‑н. // перан. Пакончыць разлікі з кім‑, чым‑н., скончыць якую‑н. справу. Цяпер няма назад адходу! Скідай з дарогі перашкоду, Ні перад чым не запыняйся І з гэтай спадчынай сквітайся, Што асталася ад бацькоў — Зямелькі некалькі шматкоў. Колас. // перан. Адпомсціць каму‑н. за што‑н. — Няхай, мы яшчэ з ім сквітаемся, — сказаў .. [Чыжык] на вялікае здзіўленне Зосі. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
vórnehm
a
1) зна́тны, арыстакраты́чны, шляхе́тны
2) ва́жны
~ tun* — задзіра́ць нос
3) высакаро́дны (пра думкі)
die ~ste Pflicht — вышэ́йшы доўг
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
exact
[ɪgˈzækt]
1.
adj.
1) дакла́дны; зусі́м пра́вільны; акура́тны
the exact amount — дакла́дная ко́лькасьць
2) стро́гі (пара́дак, пра́віла)
2.
v.t.
1) спаганя́ць (пла́ту, доўг)
2) вымага́ць (вы́сілку, стара́ньня)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
spłacać
незак. плаціць, выплачваць;
spłacać dług — выплачваць доўг;
spłacać pożyczkę — пагашаць пазыку;
spłacać co ratami (w ratach) — плаціць за што па частках
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kreda
kred|a
ж.
1. крэйда, мел;
2. геал. мелавы перыяд;
biały jak ~a — белы як палатно;
na ~ę разм. у доўг
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)